Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[współpraca recenzencka]
Kowboj, małe miasteczko, bogata paniusia i błotnista kąpiel.
Brooklyn przyjeżdża do Barrington Hills z misją zleconą jej przez pracodawców, którzy jednocześnie są jej rodzicami, by zrobiła wszystko co w jej mocy by właściciel pewnego rancza podpisał dokumenty o jego sprzedaży na rzecz jej rodziny. To miała być szybka akcja i szybki powrót, jednak kłopoty zaczynają się już od wyjścia z samochodu, gdy Brooklyn wpada w ogromne błoto. I oczywiście robi to na oczach przystojnego kowboja, który jak się później okazuje, jest właścicielem rancza. Plan Brooklyn rozpada się w drobny mak, a jako, że nie może zawieść rodziców musi zmienić plan działania.
Archer nie planował przyjmować żadnych gości, a na pewno nie jakąś bogatą panienkę z miasta, jednak Brooklyn budzi w nim emocje, których nie czuł od 4 lat, od śmierci żony. Postanawia dać jej szanse i pozwala zostać na ranczu w zamian za pomoc w domu, a jest w czym pomagać, gdyż Archer mieszka tam z trzema córkami i chorą matką. Im bliżej Ci dwoje się poznaje tym cieplejsza staje się atmosfera w domu. Jednak czy to może długo trwać, skoro jedno z nich kłamie?
Jest to debiut literacki autorki i widać to w sposobie pisania. Trochę za dużo przemyśleń bohaterów w stosunku do faktycznych dialogów między nimi i akcji. Ma się wrażenie, że książka składa się głównie z monologów, które fragmentami były sztuczne co powodowało, że wydawały się pisane na siłę. Czasami zdania były ciut za długie, bo autorka chciała przekazać bardzo dużo szczegółów w jednym zdaniu, a czasami zdania były tak krótkie, że ciągłe przerywniki w postaci kropek niszczyły płynność czytania. Widać w niektórych scenach, że autorka inspirowała się amerykańskimi romansami, wyjęcie listka z włosów, ona wpada na niego a on od razu kładzie jej rękę na biodrze, trochę oklepane jak dla mnie 🫣 Miejscami teksty, które miały być zabawne wychodziły drętwo albo po prostu ja mam inne poczucie humoru 😂 Prze prawie połowę książki wszyscy namawiają i ją i jego żeby się ze sobą przespali( nawet osoby które Brooklyn widzi pierwszy raz na oczy, nie wspominając już o matce Archera 🤦🏼‍♀️).
Z plusów bardzo podobało mi się podjęcie tematu samotnego ojca wychowującego dzieci, a zwłaszcza trzy córki (trochę hardcore :p ). Przyjemnie czytało się o miłości ojca do córek i tego jak dba o to by pamiętały o swojej zmarłej matce. Bardzo dobrze poprowadzony wątek. Tak samo dobrze jak wątek Brooklyn i tego jak chęć spełnienia oczekiwań rodziców może doprowadzić do utraty tożsamości i szczęścia. Autorka pokazuje jak oderwanie się od rodziców pozwala jej na nowo odkryć siebie.
Jak na debiut to autorce wyszło naprawdę dobrze, a ja całkiem nieźle spędziłam przy niej czas 😊 Na pewno jeszcze kiedyś zajrzę do autorki, żeby zobaczyć jak jej wyszła kontynuacja serii.

[współpraca recenzencka]
Kowboj, małe miasteczko, bogata paniusia i błotnista kąpiel.
Brooklyn przyjeżdża do Barrington Hills z misją zleconą jej przez pracodawców, którzy jednocześnie są jej rodzicami, by zrobiła wszystko co w jej mocy by właściciel pewnego rancza podpisał dokumenty o jego sprzedaży na rzecz jej rodziny. To miała być szybka akcja i szybki powrót, jednak...

Ta książka bardzo długo czekała na swoją kolej. Była na mojej półce na Legimi zanim ruszyła produkcja filmu, a zebrałam się do przeczytania dopiero po tym jak obejrzałam film i mnie wciągnęła historia.

Wydarzenia opisane w tej części mają miejsce 64 lata przed wydarzeniami z Igrzysk Śmierci. A główną postacią jest Coriolanus Snow, który w czasach Katniss jest prezydentem Panem.... Co sprawiło że Snow jest taki jak jest? Ballada ptaków i węży po części odpowiada nam na pytanie co władza robi z człowiekiem....

Dziesiąte Głodowe Igrzyska są inne. Młodzi kadeci Kapitolu stają się mentorami dla trybutem z 12 dystryktów, a zwycięski mentor otrzyma stypendium na dalszą naukę. Niestety wojna doprowadziła rodzine Snowów do bankructwa. Coriolanusowi nie pozostaje nic innego jak wygrać i odbudować chwałę rodu. Jednak los nie bardzo mu sprzyja. W udziale przypadła mu dziewczyna z Dystryktu Dwunastego, najbiedniejszego z biednych. Ich losy są ściśle związane, każde z nich chce wygrać. Na arenie walka trwa aż do śmierci, ale poza areną Coriolanus zaczyna współczuć trybutce… Wie jednak, że musi zrównoważyć obowiązek postępowania według zasad z chęcią przetrwania niezależnie od ceny. Kiedy Lucy walczy o przetrwania Coriolanus zaczyna walkę między rozumem a sercem
Czy ta historia może skończyć się happy endem?

Film i książka to niby jedna i ta sama historia, a jednak wydają się dwoma różnymi. Pomijam fakt, że parę szczegółów w filmie zmieniono, chodzi mi o fakt tego, jak książka zmienia perspektywę patrzenia na zachowanie Snowa. Muszę przyznać, że z psychologicznego punktu widzenia bardzo pouczające i fascynujący było obserwowanie jak Snow pod wpływem różnych osób zmienia się w tego prezydenta, którego znamy z serii Igrzysk Śmierci. Jego portret psychologiczny został genialnie przedstawiony i Ci ,którzy lubią analizować książki po ich przeczytaniu na pewno układają ścieżkę tego co wydarzyło się dalej i jak Snow utorował sobie drogę na szczyt. Można też zobaczyć jak Snow z biednego, chudego chłopaczka, który się wszystkiego boi staje się katem, osoby którą jak mówił kochał. Pod względem psychologicznym książka genialna, a jeśli chodzi o rozrywkę i same igrzyska to zdecydowanie lepiej oglądało mi się film 😉 Jeśli kiedyś wyjdzie kontynuacja losów Snowa to na pewno po nią sięgne. Ale podstawowe pytanie pozostaje mi w głowie, gdzie się podziała Lucy Grey?! 🤔

Ta książka bardzo długo czekała na swoją kolej. Była na mojej półce na Legimi zanim ruszyła produkcja filmu, a zebrałam się do przeczytania dopiero po tym jak obejrzałam film i mnie wciągnęła historia.

Wydarzenia opisane w tej części mają miejsce 64 lata przed wydarzeniami z Igrzysk Śmierci. A główną postacią jest Coriolanus Snow, który w czasach Katniss jest prezydentem...

Romans mafijny tak głosi napis na książce a romansu w tej książce może było z 30 stron na 300. Styl pisania totalnie mi nie podszedł. Bardzo dużo zdań kończących się znakiem zapytania i wykrzyknikiem w sytuacjach w których kompletnie nie było to potrzebne. Słownictwo jest ubogie, a fragmentami nawet prostackie. Sposób w który "mafiosi" odzywali się nie tylko do kobiet ale i do mężczyzn był pozbawiony jakiegokolwiek szacunku, a z tego co wiem to jednak, zwłaszcza, włoska mafia szczyci się dumą i szacunkiem względem innych. Stwierdzenia które dobrze brzmią po angielsku zostały spolszczone i brzmiały tragicznie i nienaturalnie. Po angielsku " I lost my shit" nie tłumaczy się na polski jako "straciłem swoje pieprzone gówno" 🤦🏼‍♀️A skoro autorka pisze po polsku to naprawdę jest wiele określeń które wyrażają tą angielską frazę. W jednym zdaniu autorka pisze o pieprzeniu dziwek, jaraniu skrętów a następnym pisze, że któryś z groźnych mafiosów miał pełną BUZIE jedzenia, takie zmiany stylów językowych, z mocnego, brutalnego na niewinny i uroczy w tak małym odstępie bardzo rzucały mi się w oczy.Co do bohaterów też mam wiele uwag, Oliwia jak na 18-letnia dziewczynę, która 6 lat spędziła w zamknięciu wygłasza bardzo długie wewnętrzne monologi o psychologicznym podłożu traumy, które nie pasują ani do jej wieku ani do poziomu wiedzy, który raczej przez lata zamknięcia nie zwiększał się. Do tego spokojnie można powiedzieć, ze jest rozchwiana emocjonalnie ( jednak po tym co jej zgotowała autorka ma prawo). Luca to bardzo nie udana podróbka bohatera książek Cory Reily, facet bez polotu, który w 5 sekund traci głowę dla dziewczyny i sam jej widok powoduje że ma wodę z mózgu.Dialogi między wszystkimi bohaterami są sztuczne i puste, co czuć na kilometr. No przede wszystkim ile można się znęcać nad tą dziewczyną!! To że te wszystkie sceny były okrutne i niesmaczne to jedno, ale to po prostu było popieprz..e! Ja rozumiem że to świat mafijny, ale bez przesady....
Fabuła niestety również mnie nie porwała. Plot twisty były tak kiepskie i wymuszone, że spokojnie historia mogła się bez nich obyć. Akcja z perłami była tak absurdalna i głupia, że aż ciężko mi opisać jak tragicznie i z zażenowaniem się to czytało. Ta książka jest niestety pełna takich absurdalnych sytuacji, które miały wyjść śmiesznie a wyszło jak wyszło.....
Dawno nie czytałam czegoś tak złego. Ciężko znaleźć mi jakiekolwiek plusy tej historii. Na pewno nie jest ona dla osób, które nie są w stanie czytać o znęcaniu się psychicznym i fizycznym nad kobietami i dla osób, które sięgnęły po nią dla romansu.
Niestety po raz kolejny polska autorka ukryta pod anglojęzycznym pseudonimem wpuściła mnie w maliny gdy oczekiwałam czegoś naprawdę dobrego....

Romans mafijny tak głosi napis na książce a romansu w tej książce może było z 30 stron na 300. Styl pisania totalnie mi nie podszedł. Bardzo dużo zdań kończących się znakiem zapytania i wykrzyknikiem w sytuacjach w których kompletnie nie było to potrzebne. Słownictwo jest ubogie, a fragmentami nawet prostackie. Sposób w który "mafiosi" odzywali się nie tylko do kobiet ale i...