Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Xiaolu Guo to urodzona w Chinach, a mieszkająca w Wielkiej Brytanii kobieta-orkiestra: pisarka, scenarzystka, reżyserka (i nie tylko). Jej nazwisko kilkakrotnie obiło mi się o uszy, więc kiedy tanio znalazłam ten piękny egzemplarz z serii Vintage Heroines, nie wahałam się ani chwili. Nie wiedziałam, o czym opowiada powieść i cóż mogę powiedzieć... uwielbiam, gdy książki, o których nic nie wiem, tak pozytywnie mnie zaskakują!

"20 Fragments of a Ravenous Youth" ("20 odsłon zachłannej młodości") rozgrywa się w latach 2000. w Pekinie. Pochodząca ze wsi Fenfang przybywa do metropolii z nadziejami na filmową karierę. Jak możecie się domyśleć, marzenia okazują się trudne do osiągnięcia. Bohaterce się nie przelewa, a kolejne związki z mężczyznami przynoszą rozczarowania. Nie znaczy to jednak, że "20 Fragments" to dołująca, nużąca proza skupiająca się na trudach życia. Jest zgoła inaczej!

Powieść Xiaolu Guo jest po prostu "moja". Autorka w rwanej, fragmentarycznej narracji konstruuje ciekawy, wyrazisty portret młodej kobiety. Głos Fenfang brzmi autentycznie, co sprawia, że lektura wciąga i wywołuje pożądane emocje. Sama bohaterka budzi sympatię — wie, czego chce, choć nie zawsze do końca ma pomysł, jak to osiągnąć. Nie poddaje się mimo przeciwności losu i ciągle szuka sobie miejsca w życiu. Fenfang kocha też kino (i wymienia wiele tytułów) za co ma u mnie plusa.

Pisarka wplata w narrację sporo humoru, nierzadko mocno ironicznego, dodając powieści lekkości i uroku. Pekin (i nie tylko on) w powieści Guo tętni życiem. Krótkie, ale treściwe opisy knajpek, zatłoczonych autobusów czy mieszkań Fenfang z powodzeniem przeniosły mnie na ulice chińskiego miasta. Najbardziej zapadła mi w pamięć relacja z podróży ulicami podczas piaszczystej wichury. Jest w tej prozie po prostu coś namacalnego.

Fantastyczna książkowa niespodzianka! Z pewnością nie będzie to moja ostatnia powieść autorki. Po lekturze od razu zamówiłam "A Concise Chinese-English Dictionary for Lovers" — będzie na wakacje!

Xiaolu Guo to urodzona w Chinach, a mieszkająca w Wielkiej Brytanii kobieta-orkiestra: pisarka, scenarzystka, reżyserka (i nie tylko). Jej nazwisko kilkakrotnie obiło mi się o uszy, więc kiedy tanio znalazłam ten piękny egzemplarz z serii Vintage Heroines, nie wahałam się ani chwili. Nie wiedziałam, o czym opowiada powieść i cóż mogę powiedzieć... uwielbiam, gdy książki, o...

Literatura polska nie jest tą, po którą często sięgam. Tej realistyczno-naturalistycznej unikam, chyba podświadomie myśląc, że przecież mogę wyjść przed blok i wszystko zobaczyć "na żywo". Czasem zdarza mi się jednak sięgnąć po polskie książki z nutką niesamowitości. I do tej kategorii należą przyciągające sympatycznym tytułem i okładką "Chipsy dla gości".

Opowiadania Natalki Suszczyńskiej są właśnie takie — sympatyczne. Współczesna polska codzienność, z opisami m.in. zamawiania paczek z allegro i brania faktur na wszystko, miesza się z surrealizmem. W świecie "Chipsów" można rozmawiać z duchami, zostać matką grzybów i diamentowego prosięcia, czy zmienić się w Pokemona albo w syrenkę. Większość opowiadań potraktowałam jako surrealistyczną jazdę bez trzymanki — czytałam bez interpretowania i szukania przekazu na siłę. Była to całkiem niezła zabawa, tym bardziej że Suszczyńska ma poczucie humoru, które mi odpowiada (fragmenty o zamykaniu lasów mnie rozwaliły, przywołując mimo wszystko nostalgiczne wspomnienia).

W jednej z historii klucz interpretacyjny jest za to w zasadzie podstawiony pod nos ("O Dominice, co ma zaszyty rozum"). Szkoda, bo tekst oprócz tego mi się podoba. Najmniej podobał mi się "Dom typu kostka". To ostatnie opowiadanie jest najobszerniejsze w zbiorze i, niestety, w połowie zaczyna się dłużyć. Jego nastrój i tematyka są dość przybijające, przez co tekst nie pasował w pełni do poprzedników.

Styl Suszczyńskiej jest bardzo luźny, przypomina rozmowę z ekscentryczną sąsiadką. Czyta się więc lekko i przyjemnie. No, przynajmniej jeśli lubicie klimat rozmowy z nietypowym człowiekiem (na szczęście ja lubię).

Podsumowując, nie są to wybitne opowiadania, ale większość z nich przeczytałam z zainteresowaniem. Główna zasługa leży po stronie poczucia humoru i nieskrępowanej wyobraźni autorki.

Literatura polska nie jest tą, po którą często sięgam. Tej realistyczno-naturalistycznej unikam, chyba podświadomie myśląc, że przecież mogę wyjść przed blok i wszystko zobaczyć "na żywo". Czasem zdarza mi się jednak sięgnąć po polskie książki z nutką niesamowitości. I do tej kategorii należą przyciągające sympatycznym tytułem i okładką "Chipsy dla gości".

Opowiadania...

O twórczości Yukiko Motoyi usłyszałam po raz pierwszy u Azjatyckiej Półki. Wydany w Polsce zbiór opowiadań* autorki przeszedł bez echa — do tego stopnia, że nie miała go nawet moja biblioteka akademicka. Sięgnęłam więc po Motoyę w języku angielskim. Warto zaznaczyć, że "The Lonesome Bodybuilder" (tytuł alternatywny "Picnic in The Storm") zawiera inny wybór tekstów niż polska "Samotna kulturystka" (a także jest od niej o 100 stron dłuższy).

Teksty w zbiorze są dość zróżnicowane. Większość z nich skupia się na kobietach, niektóre jednak przedstawiają losy mężczyzn. Motoya wykorzystuje różne narracje: pierwszo- i trzecioosobową oraz konwencje: realistyczną i surrealistyczną. "The Lonesome Bodybuilder" to w moich oczach bardzo nierówny zbiór. Znalazłam w nim teksty, które mi się podobały (zwłaszcza tytułowy), jak i te, które do mnie nie trafiły.

Przede wszystkim doceniam tematykę poruszoną przez autorkę. Motoya zwraca uwagę na problemy w związkach międzyludzkich, zwłaszcza na rolę kobiet — w romantycznej relacji oraz w społeczeństwie. Co ważne kobiety nie są u Motoyi sprowadzone jedynie do roli ofiary. Nierzadko potrafią walczyć o swoje lub, chociaż wewnętrznie, kwestionować utarte schematy. Niekiedy one same też stają się oprawcami.

Niestety, mam z częścią opowiadań pewien problem. Niektóre teksty są najzwyczajniej w świecie za długie (jak zwycięzca nagrody Akutagawy "An Exotic Marriage"). Bywały momenty, gdy dawno domyśliłam się przesłania danej historii, a ona trwała, nie wnosząc niczego nowego. Często powtarzam, że zwięzłość to niedoceniana cnota — niektóre teksty Motoyi niestety jej nie posiadają.

Finalnie, moje uczucia są mieszane. Wydawca zaprezentował w zbiorze zarówno teksty, które do mnie trafiły, jak i takie, od których kompletnie się odbiłam i mocno się przy nich zmęczyłam (te niestety przeważają). Do mojej wrażliwości zdecydowanie bardziej przemówiły krótsze, nieco bardziej bliskie rzeczywistości historie.

*Książka ukazała się w Polsce w 2020. roku nakładem Wydawnictwa Dialog.

cw: motyw k*zirodztwa w jednym z opowiadań

O twórczości Yukiko Motoyi usłyszałam po raz pierwszy u Azjatyckiej Półki. Wydany w Polsce zbiór opowiadań* autorki przeszedł bez echa — do tego stopnia, że nie miała go nawet moja biblioteka akademicka. Sięgnęłam więc po Motoyę w języku angielskim. Warto zaznaczyć, że "The Lonesome Bodybuilder" (tytuł alternatywny "Picnic in The Storm") zawiera inny wybór tekstów niż...