Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Komornik dusz" to polski komiks stylizowany na mangę. Swój egzemplarz zakupiłem na targach bezpośrednio od autorki, bowiem przykuł moją uwagę tytuł oraz okładka, a sam opis również zachęcał. I powiem wam, że dostałem coś naprawdę solidnego, ciekawego, choć nie powiem, aby było to dzieło odkrywcze, to potrafi zaskakiwać jakością opowieści oraz przemyśleniami głównego bohatera - diabła.

Tak, jest to opowieść o największym kusicielu, z którym wielu ludzi zawiera umowy od stuleci. Wszystko zaczyna się od wizyty w studiu, gdzie nasz rogaty jegomość ubrany w elegancki garnitur udziela wywiadu opowiadając o swej pracy. Już w tym momencie widać, jego unikalną zdolność do manipulowania słabymi ludzkimi umysłami, gotowymi do najgorszych występków, aby tylko otrzymać upragnione marzenie. Przy czym diabeł nigdy nikogo nie okłamuje i to jest prawda. Jest szczery do bólu, zawsze zostawiając furtkę odmowy swym klientom, jednak zdecydowana większość ulega własnej pokusie. Tutaj słowo klucz - WŁASNEJ. O tym jest właśnie ten komiks, o uleganiu pokusom, do których często nie trzeba nas długo namawiać, bo sami się napędzamy nie myśląc o konsekwencjach, które przyniesie przyszłość.

Cała opowieść składa się z personalnych historii kilku postaci i czytelnik od razu zauważa połączenia pomiędzy nimi. Wydaje się nam zatem, że do samego końca nic nas nie zaskoczy, że rozszyfrowaliśmy samego diabła i widzimy jak na dłoni jego poczynania, manipulacje oraz tym samym czujemy się pewni. Jesteśmy wręcz panami swego losu, bo wydaje nam się, że wiemy jak oszukać przeciwnika. Cóż, nic bardziej mylnego, bowiem finał, zresztą podzielony na dwie części, mocno zaskakuje, a epilog tylko dorzuca swoje do pieca. I tym ten komiks mnie kupił najmocniej. Tym zaskoczeniem i nieoczywistym rozwiązaniem, gdzie dałem się zwieść autorce i sam wpadłem we własną pułapkę pychy oraz nieomylności.

"Komornik dusz" to naprawdę świetnie napisany komiks obyczajowy z nutą kryminału, który naprawdę warto przeczytać nie raz, a przynajmniej dwukrotnie. Bowiem za każdym podejściem odkrywamy coś nowego. Uczymy się czegoś nowego i tym samym lepiej możemy poznać samych siebie. Niby nic wielkiego, niby wydaje nam się, że jest to oczywista opowieść o diable kuszącym ludzi, ale tak naprawdę płynie z tej historii ważna nauka, którą kilkukrotnie powtarza sam główny bohater - mamy wybór. Mamy wolną wolę i w każdej chwili możemy choć spróbować odkupić nasz uczynek. A jeśli uczynimy to naprawdę szczerze to do samego końca istnieje dla nas nadzieją, choć zapewne proces oczyszczenia będzie długi, nieprzyjemny i bardzo bolesny.

MOJA OCENA - 9/10

"Komornik dusz" to polski komiks stylizowany na mangę. Swój egzemplarz zakupiłem na targach bezpośrednio od autorki, bowiem przykuł moją uwagę tytuł oraz okładka, a sam opis również zachęcał. I powiem wam, że dostałem coś naprawdę solidnego, ciekawego, choć nie powiem, aby było t...

Rozwiń

Zwiń

Czwarty tom cyklu o krasnoludach z Akwilonu opisuje losy powstania Bractwa Wykluczonych. O samych wykluczonych już kilkukrotnie wspominano w poprzednich albumach, ale teraz mieliśmy okazję przyjrzeć się bliżej zasadom, które sprawiały, że krasnolud stawał się wykluczonym, jak traktowało ich społeczeństwo oraz co mogli posiadać i czym się zajmować, a jakie zakazy były na nich nałożone. To spora wiedza dla kogoś kto lubi zgłębiać zasady rządzące danymi uniwersami, a na tym etapie już naprawdę dużo powiedziano o różnych krainach oraz rasach zamieszkujących Akwilon.

Tym razem głównym bohaterem jest Ooram, wielki generał Bractwa Tarczy, który z powodu głupiego uczynku stał się wykluczonym, co spowodowało wygnanie jego i jego bliskich z miasta-państwa. Zajął się, jak jemu podobni, rolnictwem i po latach stał się całkiem sprawnym mężem w tym fachu. Jednak inne krasnoludy nadal prześladowały wykluczonych, pomimo faktu że były im niezbędne do uprawy ziemi oraz hodowli wieprzy wojennych. To ostatecznie doprowadziło do wydarzeń, które finalnie zaowocowały powstaniem, ale tym razem miało ono inny przebieg niż zazwyczaj.

Mimo prostoty opowieści, to jest ona bardzo dobrze napisana i wciągająca. Główny bohater i jego bliscy to naprawdę charyzmatyczne postacie, mają swoje troski i pragnienia, pragną zbudować coś trwałego, jednak z winy piętna nieraz są zmuszani do bierności względem oprawców. Takie traktowanie prędzej czy później potrafi się okrutnie zemścić i czytelnik jest tego świadkiem. Ogólnie wszystkie komiksy ze świata Akwilonu stoją na dość wysokim poziomie, ale cykl o krasnoludach najbardziej mi się podoba. Zachęcam jednak do sięgnięcia po wszystkie tomy, bowiem jest tutaj masa materiału dla fanów gier RPG i klasycznego fantasy.

MOJA OCENA - 8/10

Czwarty tom cyklu o krasnoludach z Akwilonu opisuje losy powstania Bractwa Wykluczonych. O samych wykluczonych już kilkukrotnie wspominano w poprzednich albumach, ale teraz mieliśmy okazję przyjrzeć się bliżej zasadom, które sprawiały, że krasnolud stawał się wykluczonym, jak traktowało ic...

Rozwiń

Zwiń

"Esmerę" zakupiłem sobie już dość dawno temu, ale komiks przeleżał swoje na mojej kupce wstydu. W sumie szkoda, bo to naprawdę dobra rzecz udowadniająca, że nawet w komiksie pornograficznym da się zawrzeć naprawdę ciekawą fabułę poruszającą trudne kwestie społeczne. Jakie? Mianowicie własnej tożsamości, poczucia wstydu, odkrywania sekretów swego ciała oraz odpowiedzialności lub jej unikaniu, co ostatecznie przełoży się na konkretne konsekwencje w naszym życiu.

Tytułowa Esmera posiada pewien dar, który z początku okazuje się dla niej klątwą, ale do tego dojdziemy za chwilę. Kiedy ją poznajemy jest dojrzałą kobietą, która obserwując z okna swego mieszkania w Rzymie figlującą w uliczce młodą parę - księdza i pewnej dziewczyny - postanawia wyspowiadać się czytelnikowi ze swego dotychczasowego życia. Wraca wspomnieniami do 1965 roku, gdy miała 18 lat i pragnęła stać się kobietą. Kończyła katolickie gimnazjum, mieszkała w jednym pokoju z przyjaciółką już wtedy doświadczoną na tym polu. Esmera jednak dopiero odkrywała sekrety swego ciała komentując przy okazji obłudę duchownych i zaszczepianie przez nich wstydu u kobiet. Wtedy odkryła, że ciężko jej osiągnąć pełnię satysfakcji, w czym pomogła jej wspomniana wcześniej przyjaciółka, już po ukończeniu szkoły. Jednak nieoczekiwanie okazało się, że nasza bohaterka ma pewien dziwny dar. Otóż gdy szczytuje zmienia płeć. Dosłownie.

I tak po pierwszym szoku oraz komplikacjach Esmera ruszyła w podróż po Europie, powoli poznając cielesną stronę zarówno kobiety jak i mężczyzny. Było to bowiem skomplikowane, bowiem z jednej strony czuła się kobietą, gdyż taka się urodziła, ale w określonych sytuacjach potrafiła przeistoczyć się w mężczyznę doświadczając zupełnie innej gamy emocji oraz pragnień. To powodowało u niej wewnętrzne rozdarcie, bowiem nie umiała się do końca określić, z drugiej zaś strony jej pragnienie poznania wszystkich doznań wzmagało apetyt na więcej.

Komiks to dowód na to, jak w ładnie oraz zgrabnie narysowany erotyk, a w zasadzie soft porno, wmontowano interesującą oraz nadal aktualną fabułę. Przemyślenia głównej bohaterki i jej męskiego odpowiednika, który ma jednak sporo cech żeńskich, są naprawdę ciekawe. Niestety miejscami trochę ich mało i są urwane w momencie gdy mogły kulminować, zostając zastąpione przez zwykłą cielesność. Niemniej można też na to spojrzeć jako na zabieg celowy, szczególnie jeśli przyjrzymy się w jakich okolicznościach dane przemyślenie zostaje przerwane, aby postać mogła dać się ponieść fali rozkoszy.

Dużą zaletą jest sam rysunek - czarno-biały z masą szarości. Dzięki braku kolorów łatwiej możemy odnieść się do poszczególnego nastroju postaci, jej obecnego ciała oraz ostatecznych przemyśleń nieraz podanych w podsumowaniu danej sceny. Przypominało mi to serię aktów przetykanych obyczajową opowieścią, gdzie główna bohaterka stale szuka swego miejsca oraz poznaje samą siebie oraz swoje ciało. Komiks zatem polecam nie tylko do budowania nastroju, ale jako ciekawą lekturę. Taką, która mimo wszystko potrafi zadać istotne pytania odnośnie nas samych i wstydu, który jest w nas często nadmiernie programowany. Szczególnie u kobiet, bo przecież nie wolno gorszyć mężczyzn.

Esmera ciekawie też zaczyna całą opowieść, słowami:
"Czy seks, czy religia, najpierw padasz na kolana, by potem powstać."

Jest w tym dużo prawdy, jakby nie patrzeć 🙂

MOJA OCENA - 7/10

"Esmerę" zakupiłem sobie już dość dawno temu, ale komiks przeleżał swoje na mojej kupce wstydu. W sumie szkoda, bo to naprawdę dobra rzecz udowadniająca, że nawet w komiksie pornograficznym da się zawrzeć naprawdę ciekawą fabułę poruszającą trudne kwestie społeczne. Jakie? Mianowicie własn...

Rozwiń

Zwiń

Piąty album przybliża nam jak w uniwersum Akwilonu rodzą się, a raczej powstają, Czarne Elfy. Przeklęta rasa, która jest świetnymi zabójcami, zachowującymi do tego elegancje oraz klasę, a przy okazji władająca sztuką nekromancji. W przeciwieństwie do Drowów z uniwersum Dungeons&Dragons, tutaj takim elfem może stać się każdy elf, niezależnie od swego pochodzenia. Wystarczy, że jest w nim przebudzony pewien pierwiastek w jego duszy, który staje się na równi klątwą jak i błogosławieństwem. Tym samym taki osobnik z czasem traci swój naturalny kolor skóry, powoli zastępowany czernią, zaś włosy stają się białe.

Historia opowiada losy pewnego elfa, który urodził się jako niebieski (morski), jednak od wczesnych lat przejawiał dziwne oznaki do przemocy. Tym sposobem rodzice, choć odrzucali w głębi serca tą myśl, wiedzieli jaki los czeka ich dziecko. Chłopak w wieku 9 lat trafił do fortecy, gdzie szkolono czarne elfy i właśnie ten proces jest dane nam obserwować w albumie. Oczywiście chłopak z miejsca wpada w oko jednemu z lokalnych łobuzów, a ich losy są splecione w zasadzie do samego końca tego albumu. Wypada to fajnie, choć większość sytuacji idzie przewidzieć.

Nie zmienia to jednak faktu, że ta przygoda mi się bardzo podobała, bowiem mocno uzupełniła uniwersum Akwilonu. Do tego jest cudownie zilustrowana i bardzo sprawnie napisana, zatem otrzymujemy wszystko czego można oczekiwać od tego typu pozycji. Niby całość jest utrzymana w raczej spokojnym tonie narracyjnym, jednak akcji nie brakuje, a finał to naprawdę miła perełka. Dla fanów gatunku pozycja obowiązkowa, zaś dla mnie spora doza inspiracji twórczej 🙂

MOJA OCENA - 7/10

Piąty album przybliża nam jak w uniwersum Akwilonu rodzą się, a raczej powstają, Czarne Elfy. Przeklęta rasa, która jest świetnymi zabójcami, zachowującymi do tego elegancje oraz klasę, a przy okazji władająca sztuką nekromancji. W przeciwieństwie do Drowów z uniwersum Dungeons&Dragons, tu...

Rozwiń

Zwiń

W dobie cyfryzacji i dynamicznie rozwijających się prac nad wirtualną inteligencją, należy postawić sobie jedno pytanie: Gdzie jest granica? Oczywiście pada ono w wielu dziełach kultury od filmu, przez gry, książki na komiksach kończąc. Jedne dzieła odpowiadają na to pytanie lepiej inne gorzej, zaś "Urban" robi to wręcz perfekcyjnie. Zawiła intryga, która uśpiła moją czujność w pierwszym tomie, po którym nie spodziewałem się niczego więcej ponad solidny akcyjniak, wreszcie znalazła swój punkt kulminacyjny. I uwierzcie mi, było ostro.

O fabule nie za bardzo mogę cos powiedzieć, bowiem to finał. Zatem każda informacja w zasadzie będzie mniejszym lub większym spoilerem, szczególnie, że pierwszy tom celowo pozostawia czytelnika w błogiej nieświadomości. Tym sposobem czytając zwieńczenie tej zawiłej zagadki mój mózg dostał niezłego kopa. Pomógł w tym fakt, ze wszystkie tomy przeczytałem w zasadzie w niewielkich odstępach czasu, co tylko pomogło w odbiorze tej opowieści.

W każdym razie powiem tak - nigdy nie zadzieraj z kobietą, która musi być ci posłuszna z powodu ograniczającego ją programu, ale i tak jej kreatywność sprawi, ze znajdzie sposób, aby wziąć odwet. Nasz władca marionetek nie spostrzegł kiedy jego zabawka odcięła sznurki wykorzystując do tego inne osoby i jak nie licząc się z życiem ludzi, traktując ich niczym pionki na szachownicy, powoli osiągnęła swój cel. Jaki on był? To już drogi czytelniku musisz odkryć samodzielnie, czytając tą serię. Pamiętaj jednak, że tutaj każdy detal, choćby nie wiem jak z pozoru nieistotny, ma znaczenie, a w natłoku barwnych obrazów łatwo takowe przeoczyć.

MOJA OCEAN - 10!/10

W dobie cyfryzacji i dynamicznie rozwijających się prac nad wirtualną inteligencją, należy postawić sobie jedno pytanie: Gdzie jest granica? Oczywiście pada ono w wielu dziełach kultury od filmu, przez gry, książki na komiksach kończąc. Jedne dzieła odpowiadają na to pytanie lepiej inne go...

Rozwiń

Zwiń

Gdy już wydaje mi się, że ta seria mnie niczym specjalnym nie zaskoczy, bo przecież poszczególne puzzle wyraźnie układają się w przejrzysty obraz, to nagle dostaję w finale z liścia w pysk i uświadamiam sobie jak wiele detali umknęło mi przed oczami. I za to uwielbiam "Urban" autorstwa Luca Brunschwiga (scenariusz) i Roberto Ricci (rysunek). W tym tomie poznajemy przeszłość naukowca, który później przybrał pseudonim Springy Fool, twórcy Monplasir oraz jego wiernego stróża, czyli Narcise'a Membertou.

Springy, a w zasadzie Roman, to geniusz robotyki, jednak z totalnie zniszczonym poczuciem własnej wartości i zachwianym kodeksem moralnym z winy matki. Kobiety na wysokim stanowisku ONZ, która obecnie zajmuje równie wysokie miejsce w radzie międzyplanetarnej. Pomogła mu wykupić za bezcen terytorium zrujnowanego miasta na Ziemi, gdzie w 200 dni za sprawą swych robotów, zbudował monstrualne centrum rozrywki. Wszystko za sprawą A.L.I.C.E., samouczacego się programu sztucznej inteligencji mającej za zadanie dbać o swego stwórcę oraz rozwijać jego dzieło. Niestety maszyna okazała się bardziej nieprzewidywalna niż ktokolwiek sądził, mając zakodowane konkretne priorytety. Natomiast Springy z swoim rozchwianym emocjonalnie umysłem wspierany przez Membertou, stał się prawdziwym monstrum, choć sam tego nie widzi. Oto efekt gdy w dorosłym ciele zamkniemy genialny umysł dziecka skrzywdzonego przez matkę.

Akcja czwartego tomu rozgrywa się w dwóch liniach czasowych - 2046, gdzie czytelnik poznaje początki budowy Monplasir, oraz 2059, czyli aktualnej akcji fabuły. I muszę przyznać, że jak jeszcze przeszłość była dla mnie przewidywalna w toku rozwiązania łamigłówek, tak teraźniejszość kilkukrotnie zaskoczyła, zaś w finale rozwaliła mózg. Ponownie, bo już drugi i trzeci tom potrafiły zrobić z niego ostrą sieczkę. Teraz czas na wielki finał i poznanie prawdziwych zamiarów A.L.I.C.E., zdającej się pociągać za sznurki od samego początku tej opowieści.

Jeśli jeszcze nie czytaliście serii "Urban", a lubicie połączenie rasowego kryminału z science fiction, gdzie są poruszane ciekawe, choć wielokrotnie wałkowane, tematy odnośnie ludzkich emocji, to koniecznie nadróbcie tą lekturę. Ja nie żałuję i wiem, że jeszcze nieraz wrócę do tej serii, która stała się dla mnie oceanem inspiracji przy pisaniu własnych książek. Gorąco polecam zapoznać się z tym komiksem, tym bardziej, że całość została już wydana i można na jednym oddechu poznać pełną opowieść groteskowej, a zarazem makabrycznej, Krainy Czarów.

MOJA OCENA - 10/10

Gdy już wydaje mi się, że ta seria mnie niczym specjalnym nie zaskoczy, bo przecież poszczególne puzzle wyraźnie układają się w przejrzysty obraz, to nagle dostaję w finale z liścia w pysk i uświadamiam sobie jak wiele detali umknęło mi przed oczami. I za to uwielbiam "Urban" autorstwa Luc...

Rozwiń

Zwiń

Pierwszy tom cyklu o magach prezentuje nam opowieść pewnej rudowłosej dziewczynki oraz potężnego starca, który w niewyjaśnionych okolicznościach stracił pamięć. Siłacz mieszka w chatce nieopodal neutralnego miasta kupieckiego Castlelek i ogólnie uchodzi za ponuraka. Tymczasem rudzielec to ciekawska istotka, nieraz łamiąca zasady ojca i pragnąca poznawać więcej. Los sprawia, że ta dwójka trafia na siebie, a niedługo później monarcha sąsiedniego królestwa składa ofertę nie do odrzucenia burmistrzowi Castlelek, co finalnie sprowadza na miasto kłopoty. Jednak w wyniku nieprzewidzianych zdarzeń, co w sumie nie do końca jest prawdą, nasza parka rusza szukać odpowiedzi, na temat tego kim jest mocarny starzec oraz jak we wszystko są wplątani magowie.

Historia niby jest łatwa do przewidzenia, ale i tak kilka razy potrafiła mnie zaskoczyć. Szczególnie kiedy ostatecznie poznałem wszystkie elementy tej całkiem złożonej układanki. W tle mamy od niemal samego początku polityczną intrygę, która z jednej strony jest przewidywalna, ale z drugiej napisana tak ciekawie, że się ją wręcz pochłania ciesząc się, gdy przebiega ustalonym w naszej głowie torem. Zasługę za to należy oddać rudowłosej bohaterce, będącej narratorką całej opowieści i trzeba przyznać - robi to z prawdziwą werwą.

Zresztą nasza para to ciekawie dobrane przeciwstawieństwa, z czasem zbliżające się do siebie dzięki pewnym życiowym tragediom i wspierające w całej opowieści. Oczywiście znów mamy klasykę - małomówny burkliwy osiłek i trajkoczący dzieciak, którego wszędzie jest pełno i zadaje wścibskie pytania. Jednak to pasuje do całej opowieści i fajnie uzupełnia uniwersum Akwilonu o wiedzę związaną z magią oraz tymi, którzy nią władają. Dlatego mimo wtórności, ode mnie leci ocena nieco zawyżona, bowiem bawiłem się podczas lektury wyśmienicie.

MOJA OCENA - 7/10

Pierwszy tom cyklu o magach prezentuje nam opowieść pewnej rudowłosej dziewczynki oraz potężnego starca, który w niewyjaśnionych okolicznościach stracił pamięć. Siłacz mieszka w chatce nieopodal neutralnego miasta kupieckiego Castlelek i ogólnie uchodzi za ponuraka. Tymczasem rudzielec to ...

Rozwiń

Zwiń

Czwarty tom cyklu elfów przedstawia nam historię powstania państwa półelfów. Mieszańców i wyrzutków, którzy byli przeganiani zarówno przez ludzi jak i elfy czystej krwi. Opowieść jest raczej dość przewidywalna, za to skonstruowana w formie przypowieści snutej przez półelfa będącego uczestnikiem odległych wydarzeń oraz powiernikiem przywódcy plemienia półelfów, który zebrał swój naród wzniecając bunt w kopalni. Co jednak ciekawe, nasz wybraniec wcale nie chciał nim zostać. Nie palił się do tej roli, cholera, nawet nie znał legendy, która powstała na długo przed jego narodzinami. Legendy zrodzonej w ustach szalonego maga pozbawionego głowy.

Tak, opowieść nie zaskoczyła mnie niczym nowym, co nie wałkowałbym już X razy w grach, filmach, komiksach czy książkach, ale i tak przepłynąłem przez nią z lekkością oraz smakiem. Bowiem jest to świetny materiał na wprowadzenie do sesji RPG albo innej większej przygody. Również wspaniała inspiracja do napisania opowiadań lub prostej książki w klasycznym hero fantasy. Po prostu marzenie i jako weteran takich gier zwyczajnie czułem się lekko oraz miło było przeczytać coś, co z jednej strony jest mi znajome, a mimo to opowiedziane z sensem i bez durnoty dość powszechnie spotykanej ostatnimi czasy w literaturze.

Polecam zatem ten tom, tak jak i wszystkie inne z tej serii. Na razie nadal najlepiej czytało mi się trzeci o białym elfie, ale półelfy również mają swój głos i może on w przyszłości znacznie mocniej wybrzmieć.

MOJA OCENA - 7/10

Czwarty tom cyklu elfów przedstawia nam historię powstania państwa półelfów. Mieszańców i wyrzutków, którzy byli przeganiani zarówno przez ludzi jak i elfy czystej krwi. Opowieść jest raczej dość przewidywalna, za to skonstruowana w formie przypowieści snutej przez półelfa będącego uczestn...

Rozwiń

Zwiń