Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Nogi mimowolnie ruszyły naprzód. Najpierw stawiał szerokie, ale wolne kroki. Biec zaczął dopiero później.
Do nich. Do szarych oczu, których szukał przez całe życie. Ponad pięćset lat przemierzał Madi wzdłuż i wszerz, by odnaleźć ich właścicielkę.
Dziewczynę, którą loa kazali chronić.
Dziewczynę będącą przeznaczaniem. Która w nieodpowiednich rękach zniszczy świat.
Dziewczynę, której oddał serce. Jako przyjaciel powiernik i kochanek.”
*
Magia Voodoo, klątwy, pradawni bogowie, zombie i przygoda, w której zdecydowanie więcej dostajemy pytań niż odpowiedzi. Oto właśnie „Klątwa pierwszych” w pigułce. Ale czy to wszystko…
Oczywiście, że nie!
*
Debiutancka historia @ nie jest może idealna pod każdym aspektem, ale może właśnie tu tkwi jej urok, ponieważ od tego debiutu naprawdę trudno się od niego oderwać. Uwielbiam tą historię za:
- oryginalny pomysł i świetnych bohaterów
- wciągającą historię
- magie Voodoo i cały klimat jaki wprowadza do książki- rytuały, zombie, duchy no czego chcieć więcej!.
W książce nie dostaniemy też nudnych czy przegadanych fragmentów – zwłaszcza, że słowniczek na początku na spokojnie wystarczy aby wciągnąć się w realia świata.
*
Jeśli chodzi o nieidealny element to dla mnie romans, którego było dla mnie nieco za dużo i wolałabym aby zastąpiły go jakieś mroczne rytuały – ale jak wiecie ja jestem pod tym względem wyjątkowo marudna.
*
Jednak co najważniejsze „Klątwa pierwszych” to po prostu świetny debiut, który zasługuje na mocne 8/10 i wiecie co… po tym finale sama mam ochotę odprawić jakiś mroczny rytuał na autorce żeby pośpieszyła się z kontrakcją.

„Nogi mimowolnie ruszyły naprzód. Najpierw stawiał szerokie, ale wolne kroki. Biec zaczął dopiero później.
Do nich. Do szarych oczu, których szukał przez całe życie. Ponad pięćset lat przemierzał Madi wzdłuż i wszerz, by odnaleźć ich właścicielkę.
Dziewczynę, którą loa kazali chronić.
Dzi...

Rozwiń

Zwiń

Nie będę ukrywała, że "FuryBorn" początkowo przyprawiło mnie o zawrót głowy. Zanim odnalazłam się w fabule czasie i realiach przedstawionych przez autorkę naprawdę potrzebowałam kilku rozdziałów. A biorąc pod uwagę, że perspektywy głównych bohaterek dzielą tysiąclecia zrobiło swoje. Jednak w raz z kolejnymi stronami wszystko zaczęło się tu ładnie łączyć i historia coraz bardziej mnie wciągała. Największy plus tej książki to dla mnie główne bohaterki - obie silne, obie w inny sposób, obie wątpliwie moralnie i walczące o swoje przekonania. Kolejny element to sama fabuła oparta na przepowiedni, która wydaje się niby oczywista, a jednak właśnie nasz MC całkowicie tutaj namieszały. Dodam też, że ogólnie książka miała kilka słabszych momentów gdzieś w środku - gdzie po prostu się nudziłam, jednak zdecydowanie w większości czytało mi się ją przyjemnie i niecierpliwie czekam na kolejny tom!

Nie będę ukrywała, że "FuryBorn" początkowo przyprawiło mnie o zawrót głowy. Zanim odnalazłam się w fabule czasie i realiach przedstawionych przez autorkę naprawdę potrzebowałam kilku rozdziałów. A biorąc pod uwagę, że perspektywy głównych bohaterek dzielą tysiąclecia zrobiło swo...

Rozwiń

Zwiń

„Wiedziała, co przetrwała, żeby wrócić do Phorcys, I nikt nie będzie jej mówić, że z powodu wszystkich krzywd, które wycierała, to ona okryła się hańbą. Nikt.”
*
-Polska fantastyka w najlepszym wydaniu – talk mogłabym w jednym zdaniu podsumować „Smocze Kryształy.
-Smoki – to słowo natomiast tłuczmy, dlaczego zapałam do niej jeszcze większą miłością.
*
Drugi tom serii „Smocze Kryształy” to świetny przykład tego, jak na przestrzeni tomów autor/ka może podszkolić swój kunszt, ponieważ o ile pierwszy tom był świetny, tak ten zdecydowanie podniósł poprzeczkę – zwłaszcza że z rozdziału na rozdział historia, którą tu dostajemy, wciąga coraz bardziej w wir wydarzeń oraz co rusz stawia przed bohaterami nowe wyzwania.
*
Tym, co wyróżnia ten tom, jest zupełnie inny charakter historii, w porównaniu to tego, który mieliśmy w tomie pierwszym. Krwawy turniej magiczny – gdzie głównie kierowaliśmy się zasadą "przetrwaj lub giń", zostaje zastąpiony o wiele bardziej skomplikowanymi relacjami oraz problemami, a co za tym idzie, poznajemy dokładniej świat, bohaterowie zmieniają się na naszych ocznych, a poruszane w książce tematy stają się co raz to poważniejsze.
*
W moim odczuciu największy plus „Smoczych Kryształów” to (oczywiście oprócz smoków) bohaterowie. Są oni barwni, dynamiczni i co najważniejsze, nawet jeśli zmieniają się to pod wpływem konkretnych wydarzeń, a nie ze względu na zwykły kaprys. Dodatkowo zdecydowanie do gustu przypadł mi humor, jaki autorka tu i ówdzie przemycała do fabuły.
*
„Smocze Kryształy” dostają ode mnie 9/10 i zniecierpliwiona czekam na trzymającą poziom kontynuację tej wciągającej i pełnej akcji historii.

„Wiedziała, co przetrwała, żeby wrócić do Phorcys, I nikt nie będzie jej mówić, że z powodu wszystkich krzywd, które wycierała, to ona okryła się hańbą. Nikt.”
*
-Polska fantastyka w najlepszym wydaniu – talk mogłabym w jednym zdaniu podsumować „Smocze Kryształy.
-Smoki – to słowo natomia...

Rozwiń

Zwiń

„Dawno, dawno temu anioł i diabeł trzymali wspólnie kość życzeń. Gdy ją przełamali, świat pękł a pół.”
*
„Dni Krwi i światła gwiazd” czyli drugi tom świetnej serii fantasy, które pokazuje jak autorzy nie powinni kończyć książek… No chyba, że trzeci tom mają zamiar wydać tydzień później. A teraz tak na serio – dzisiaj przychodzę do was z paroma słowami o kontynuacji serii „Córka dymu i kości” za której wznowienie dzięki niech będą wydawnictwu Moodrive.
*
Jako że bez spoilerów by się nie obyło opis tym razem sobie daruję i odsyłam zainteresowanych całym tym zamieszaniem z Karou, aniołami i diabłami do recenzji pierwszego tomu. Przejdźmy więc do sedna sprawy…
*
Czy „Dni Krwi i Światła Gwiazd” mi się podobały?
Tak!
Czy przebiły poprzeczkę jaką postawił pierwszy tom?
Niestety, ale moim zdaniem nie!
Czy była więc to słaba książka?
Bynajmniej!
*
O co więc chodzi? Cóż, w książce tej dzieje się naprawdę dużo jednak fabułą pomimo nagromadzenia wydarzeń chwilami staje się stać w miejscu. Autorka skupiła się tutaj bardziej na budowaniu świata i przedstawieniu nam jego realiów. Dostajemy znacznie więcej informacji o postaciach i poznajemy nie tylko ich charaktery, ale i motywy. W imię budowania świat, tworzenia klimatu oraz przedstawiania bohaterów odeszła na bok nawet relacja romantyczna, której nie brakowało w pierwszym tomie – dla jednych może to być plus, a dla drugich - wiadomo - minus.
*
Tym co dla mnie zdecydowanie jest w książce na plus to czarujący początek i pełna zakończeń końcówka oraz genialna kreacja bohaterów!
*
„Dni Krwi i światła gwiazd” dostają ode mnie 6/10 i pomimo, że ocena jest niższa od tej którą dostał pierwszy tom gwarantuję, że na trzeci tom i tak warto czekać!

„Dawno, dawno temu anioł i diabeł trzymali wspólnie kość życzeń. Gdy ją przełamali, świat pękł a pół.”
*
„Dni Krwi i światła gwiazd” czyli drugi tom świetnej serii fantasy, które pokazuje jak autorzy nie powinni kończyć książek… No chyba, że trzeci tom mają zamiar wydać tydzień później. A ...

Rozwiń

Zwiń