Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznaję się do faux pas - pomyliłem pierwsze tomy cykli. Zamiast zacząć od "Komornika", zacząłem od "Areny Dłużników" i dziwię się, że jest to takie jakieś... w trakcie. Nie powtarzajcie mojego błędu. Z tego powodu muszę zweryfikować swoją ocenę tego mocno biblijnego postapo.

A przyznam szczerze, że byłaby ona dość niska ze względu na dwa elementy. Po pierwsze, wulgarność, która występuje nie tylko w dialogach, ale też narratora (co prawda, pierwszoosobowego). I nie chodzi tutaj nawet o słownictwo, ale o porównania i używanie ich tam, gdzie można było się bez nich obyć, a nadal zachować humor (o czym za chwilę). Po drugie, niektóre teksty są kiczowate i niepotrzebnie nacechowane brzydotą. Bywają tutaj żarty, które są po prostu na siłę. Dodatkowo widać, że autor chce bardzo nawiązać do popkultury (związanej stricte z Polską),ale to sprawia, że tak książka będzie mniej zrozumiała dla młodszego pokolenia (jest tutaj np. wzmianka o Obamacare). Antyreligijności nie oceniam, choć znowu - jest ona dość ostentacyjna.

Krótko mówiąc, styl literacki tej książki zupełnie nie przypadł mi do gustu. Nie jestem jakimś purystą czy udelikacowanym człowiekiem, ale po prostu mam wrażenie, że wyszło niezmiernie kiczowato i topornie. Tym niemniej, nie mogę ocenić książki jednoznacznie negatywnie ze względu na:

- humor - pomijając tę toporność, to niektóre opisy czy dialogi faktycznie wywołują uśmiech na twarzy
- biblijne nawiązania - mam do nich słabość i dlatego uwielbiam "Siewcę Wiatru" Kossakowskiej, a tutaj jest podobny, nieco unowocześniony i czasami bardziej epicki klimat, który został dobrze zrealizowany
- postać Reggiego - dla mnie najlepsza postać w książce. Generalnie interakcje pomiędzy bohaterami są świetne

Więc nie był to stracony czas, ale do kolejnych tomów raczej nie sięgnę. Chyba że kiedyś faktycznie do tego pierwszego.

Przyznaję się do faux pas - pomyliłem pierwsze tomy cykli. Zamiast zacząć od "Komornika", zacząłem od "Areny Dłużników" i dziwię się, że jest to takie jakieś... w trakcie. Nie powtarzajcie mojego błędu. Z tego powodu muszę zweryfikować swoją ocenę tego mocno biblijnego ...

Rozwiń

Zwiń

Książka, która krytykuje i ironizuje z ustroju totalitarnego, ale inna niż "Rok 1984" czy "Folwark zwierzęcy". Po pierwsze dlatego, że jest bardziej futurystyczna i czuć tutaj ducha science-fiction. Po drugie, powstała znacznie wcześniej niż dzieła Orwella (w 1920 r., kiedy ZSRR był w miarę "świeży") i zresztą były dla nich inspiracją. Po trzecie, specyficzny jest tutaj język - bardziej wyśmiewający, ale też trudniejszy.

Jest to książka niełatwa w czytaniu - narrator jest pierwszoosobowy, który mam wrażenie, że posiada natłok myśli i czasem wychodzi strumień świadomości. Łatwo się tutaj zgubić, szczególnie w drugiej połowie i mimo że powieść jest dość krótka, to warto odbyć tę lekturę uważnie. Fabuła zawiera w sobie element policji w państwie totalitarnym, ale tak, jak wskazuje tytuł, skupia się na tym, że nie istnieje w tym świecie indywidualizm i tak też myśli bohater, który jest gorącym zwolennikiem takiego ustroju lub bardziej - jest ofiarą propagandy.

Pokuszę się o jeszcze jedną interpretację lub bardziej obserwację - książka równie dobrze może opowiadać o osobie w spektrum autyzmu, w którego życiu nagle pojawia się coś, co zupełnie nie mieści się w jego światopoglądzie i rujnuje dotychczasowy ład. Oczywiście, głównie chodzi tutaj o ustrój totalitaryny, ale refleksja dot. autyzmu wydała mi się na tyle ciekawa, że postanowiłem się z Wami ją podzielić.

Orwella czytało się dużo łatwiej, a do tego, jeśli ktoś szuka książki jawnie ukazującej brutalność totalitaryzmu, to tam jest to lepiej przedstawione. Tutaj mamy bardziej metafizyczną opowieść, w której totalitaryzm jest ważny, ale przeżycia i przemiana bohatera wychodzi na pierwszy plan. Tym niemniej, jest to pozycja, którą można interpretować na więcej niż jeden sposób i na pewno daje to materiał do przemyśleń.

Książka, która krytykuje i ironizuje z ustroju totalitarnego, ale inna niż "Rok 1984" czy "Folwark zwierzęcy". Po pierwsze dlatego, że jest bardziej futurystyczna i czuć tutaj ducha science-fiction. Po drugie, powstała znacznie wcześniej niż dzieła Orwella (w 1920 r., k...

Rozwiń

Zwiń

Książka mnie zaskakiwała. Gdy spodziewałem się, że będzie o sejmowych kuluarach (w sensie budowlanym), to szybko okazało się, iż autor zaczyna od wypunktowania niezbyt ciekawych zachowań polityków. Gdy już myślałem, że o tym będzie ta książka, to pojawiły się kwestie budynków parlamentu. A zauważyłem, że mimo wszystko krytykowana jest cały czas jedna strona, to pojawiły się głosy przeciw ówczesnej opozycji.

Książka dotyczy czasów sprzed wyborów w 2023 roku i prawdopodobnie nie powstałaby, gdyby nie frustracja autora oraz innych dziennikarzy na to, jak ówczesna władza stopniowo chciała "ujarzmić" media. Ale to był tylko zapalnik, gdyż opowieści i anegdot o politykach różnej maści jest tutaj masa, aczkolwiek głównie dotyczą one polityki - rzadko kiedy autor wychodzi poza ten obszar i nawiązuje np. do prywatnego życia władz. Niektóre fragmenty są stricte o konkretnych osobach, inne są anonimowe. I na początku ta anonimowość trochę mnie raziła, ale po pierwsze, nie jest tak przez całą książkę, a po drugie - trzeba to zrozumieć, bo przyczyn jest pewnie kilka.

Bardzo dużo dają tutaj wywiady z innymi dziennikarzami - spojrzenie jest bardzo podobne, ale sytuacje, z którymi mieli do czynienia, są odmienne i daje to jeszcze lepszy obraz tego, jak to wyglądało w latach 2015-2023, ale też wcześniej, gdyż obecna sytuacja jest czasem porównywana z poprzednimi latami. Te rozmowy to bardzo mocny punkt tej książki, a osobom, które początek trochę rozczarował, mogę powiedzieć, że druga połowa jest lepsza, a że czyta się to szybko, to warto dokończyć.

Mimo wszystko, spodziewałem się chyba czegoś więcej, ujawnienia większej liczby zakamarków sejmowych oraz jeszcze ostrzejszego potraktowania polityków. Natomiast tak czy inaczej, jest to dobra, lekka lektura, natomiast ostrzegam, że silnie upolityczniona. Ale taka też miała być.

Książka mnie zaskakiwała. Gdy spodziewałem się, że będzie o sejmowych kuluarach (w sensie budowlanym), to szybko okazało się, iż autor zaczyna od wypunktowania niezbyt ciekawych zachowań polityków. Gdy już myślałem, że o tym będzie ta książka, to pojawiły się kwestie budynków parlamentu. A...

Rozwiń

Zwiń

Może od razu streszczenie opinii zanim się rozpiszę: to jest książka dla ultrafanów dzieł Tolkiena. Reszta może tę pozycję spokojnie odpuścić.

Ta książka to właściwie coś, co można nazwać "biblią Śródziemia", a nawet nie tylko Śródziemia, bo przecież ten świat jest rozleglejszy. Mamy tutaj historię od początku istnienia tego uniwersum, a więc znacznie, znacznie wcześniejsze czasy niż nawet to, co działo się w "Hobbicie", nie mówiąc już o "Władcy Pierścieni". Wiemy zatem, jakie istoty są najpotężniejsze w tym uniwersum, skąd są elfowie, ludzie, krasnoludy, a także, kto był głównym złym. Natomiast jest również opis tego, co znamy już jako wstęp do WP - powstanie pierścieni, odebranie Jedynego Sauronowi i późniejsze wypadki, które de facto są streszczeniem trylogii. Oczywiście, z racji tego, że są tutaj opisane bardzo wczesne ery, wielu bohaterów będzie nieznanych szerszej publiczności, natomiast parę znajomych twarzy się znajdzie, jak np. Galadriela czy Elrond.

Charakterystyczną cechą tej książki jest język - wiemy, jak pisał Tolkien i jak piękną narrację przedstawiał. Tutaj jest tak samo, ale do tego, z uwagi na opowiadane historie, mamy czasem nawet styl lekko biblijny i z GIGANTYCZNĄ liczbą nazw własnych na centymetr kwadratowy. Naprawdę, tutaj chyba tylko fanatycy Tolkiena, którzy lubią analizować każde zdanie, się nie pogubią, zwłaszcza, że pozornie proste akapity mogą zawierać w sobie bardzo znaczące wydarzenia, np. śmierć bohatera czy zwycięstwo w bitwie. Istnieje tutaj (przynajmniej w moim wydaniu) indeks terminów oraz drzewa genealogiczne, ale i tak wypada na bieżąco odnajdować w pamięci, kto lub co kryło się pod daną nazwą własną, zwłaszcza, że są one dość podobne do siebie.

Nie wiem, czy dotyczy to wszystkich wydań "Silmarilliona", ale mamy tutaj zarówno sam Silmiarillion, jak i Akallabeth oraz streszczenie wojny o pierścienie. I w ogólności to wszystko stanowi jedną całość, a rozdziały się ze sobą wiążą, choć opowiadają często o zupełnie innych odnogach historii, nierzadko zaburzając chronologię i wzajemnie się wyprzedzając, pokazując różne perspektywy. Są rozdziały bardziej "zjadliwe", a są też takie, w których wcześniej wspomniane nagromadzenie nawiązań będzie do przeżycia tylko dla fanów Tolkiena.

Powiem szczerze - nie wiem, jak ocenić tę książkę. Wiadomo, to "Silmarillion" i Tolkien, który przez wielu jest ukochany i ci łykną wszystko, co ten autor napisze i będą twierdzili, że to piękne. Bo jest to piękne literacko, natomiast niekoniecznie jest to łatwe w czytaniu. Przyznam uczciwie, że zdarzało się, że zasypiałem nad poszczególnymi rozdziałami. Jeśli ogólnie jesteście fanami fantastyki, a nie tylko Tolkiena, to może być to ciężkie do przebrnięcia i tak naprawdę raczej niepotrzebne, o ile bardzo nie interesuje Was świat Śródziemia. Zatem z jednej strony oceniam to jak "typową fantastykę", a z drugiej mam w pamięci to, że mimo wszystko to Tolkien i klasyka, która ma wyglądać tak, jak wygląda.

Może od razu streszczenie opinii zanim się rozpiszę: to jest książka dla ultrafanów dzieł Tolkiena. Reszta może tę pozycję spokojnie odpuścić.

Ta książka to właściwie coś, co można nazwać "biblią Śródziemia", a nawet nie tylko Śródziemia, bo przecież ten świat jest rozleglejszy....

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobra komedia kryminalna, która przede wszystkim ma bawić. Śledztwo tutaj istnieje i jest dość ciekawe, ale jest w tle za giętkim językiem, humorem sytuacyjnym i powtarzającymi się motywami, które poprzez swoje powtórzenie i zróżnicowany charakter postaci dostarczają sporo humoru.

Czuć, że autorka była tutaj w swoim żywiole, gdyż akcja dzieje się w wydawnictwie, a więc kwestie polonistyki, redagowania książek czy życia w biurze są tutaj na porządku dziennym. Jak w większości komedii kryminalnych, charaktery postaci są przesadzone, a każdy bohater jest tak inny od reszty, jak tylko może. Na plus zdecydowanie dialogi i opisy - zresztą, kto zna powieści pani Kisiel, ten wie, czego się spodziewać i tutaj dostaje to w najlepszym wydaniu.

A co mi się nie podobało? Śledztwo bywa czasem nielogiczne. Możliwe, że to kwestia mojej nieuwagi, ale nie wszystkie zdarzenia były dla mnie logiczne, odkrycia "uargumentowane", a parę wątków jest niewyjaśnionych. Tutaj widać też, że autorka chciała przyłożyć się do zaskakującego i dość satysfakcjonującego zakończenia, ale mam wrażenie, że jest ono trochę za bardzo rozciągnięte.

Tym niemniej, to nadal bardzo dobra książka i miłośnicy gatunku powinni po nią sięgnąć.

Bardzo dobra komedia kryminalna, która przede wszystkim ma bawić. Śledztwo tutaj istnieje i jest dość ciekawe, ale jest w tle za giętkim językiem, humorem sytuacyjnym i powtarzającymi się motywami, które poprzez swoje powtórzenie i zróżnicowany charakter postaci dostarczają sporo humoru.

...

Rozwiń

Zwiń

Jest to zbiór opowiadań jednego autora, gdzie wszystkie teksty są osadzone w historii Polski z domieszką (zwykle większą niż mniejszą) fantastyki. Realia są bardzo różne - od czasów Jana III Sobieskiego, przez insurekcję kościuszkowską, do II Wojny Światowej. Także zakres motywów fantastycznych jest szeroki, gdyż mamy tutaj dżiny, czarownice, ożywione przedmioty, a w ostatnich opowiadaniach wchodzimy w zakres steam- i cyberpunkowe (choć sam autor nazywa to "alchemy punkiem"). Opowiadania nie są ze sobą powiązane, więc można czytać je niezależnie.

Ogólnie ich poziom jest niezły, szczególnie pod kątem literackim, gdzie autor starał się nadać styl charakterystyczny dla danej epoki, ale też sama narracja jest dużej klasy ze względu na język. Niestety, prawda jest taka, że... same historie mnie nie urzekły. Nie są złe i na pewno znajdą się osoby, którym bardzo sie spodobają, ale niektórych zabrakło mi tego czegoś, co pozwoliło zapamiętać je na dłużej. Mam też wrażenie, że przynajmniej niektóre teksty są lekko przeciągnięte.

Krótko mówiąc, mnie akurat ten zbiór opowiadań nie zachwycił, ale wierzę, że osoby zdecydowanie bardziej "siedzące" w historii mogą być nim bardziej usatysfakcjonowane. Z drugiej strony - za darmo to uczciwa cena, bo o ile pamiętam, e-book jest dostępny nieodpłatnie.

Jest to zbiór opowiadań jednego autora, gdzie wszystkie teksty są osadzone w historii Polski z domieszką (zwykle większą niż mniejszą) fantastyki. Realia są bardzo różne - od czasów Jana III Sobieskiego, przez insurekcję kościuszkowską, do II Wojny Światowej. Także zakres motywów fantastyc...

Rozwiń

Zwiń

Świetna komedia kryminalna i - co ważne - nie ma tutaj przesady. Jest miejsce na humor wynikający z postaci, z sytuacji, ale też pole do prawdziwego śledztwa, eksploracji, tajemnicy i współpracy pomiędzy organami ścigania (którzy nie są tutaj odstawieni na boczny tor) oraz amatorami. A żeby tego było, to oprócz elementów komediowych i kryminalnych są tutaj poruszone poważne wątki, z czego jeden bardzo poważny i przykry (niestety, oparty na faktach).

Właściwie trudno mi tutaj znaleźć minusy, choć jeden mam, o którym za chwilę. Nie ma tutaj humoru "jarmarcznego" ani opartego wyłącznie na pomyłkach, jak to ma miejsce w niektórych powieściach z tego gatunku. Przeciwnie - żarty są przemyślane, nie tylko słowne i bawią, ale jednocześnie nie narzucają się. Mamy idealny balans z kryminałem i do tego jeszcze zgrabnie wkomponowane życiorysy bohaterów. Sama sprawa też jest całkiem ciekawa, aczkolwiek bardziej ze względu na odkrycie tajemnic bohaterów, a niekoniecznie samo rozwiązanie. A do tego jest kilka nawiązań popkulturowych.

No właśnie - śledztwo jest skonstruowane lepiej niż w wielu komediach kryminalnych, ale mam wrażenie, że w którymś momencie został utracony "rytm" i nie wszystko wynika z logicznych przesłanek. Nie mam na to dowodów (równie dobrze mogła być to moja nieuwaga), ale czuję, że brakuje tutaj czegoś minimalnie, aby był ideał. W zamian autorka przedstawiła parę poważnych problemów bohaterów (i nie tylko) i mam wrażenie, że czasem ciut na siłę. Ale ten najważniejszy wątek, który objawia sie w retrospekcjach i cofa nas o wiele lat wcześniej jest naprawdę mocny. Początkowo wydawało mi się, że nie pasował (także stylistycznie) do komedii kryminalnej, ale może właśnie dzięki temu ta książka jest "mądra".

Podsumowując, śmiało czytajcie. Książka powinna podobać się zarówno osobom oczekującym humoru, jak i tym, którzy nade wszystko cenią dobry kryminał.

Świetna komedia kryminalna i - co ważne - nie ma tutaj przesady. Jest miejsce na humor wynikający z postaci, z sytuacji, ale też pole do prawdziwego śledztwa, eksploracji, tajemnicy i współpracy pomiędzy organami ścigania (którzy nie są tutaj odstawieni na boczny tor) oraz amatorami. A żeb...

Rozwiń

Zwiń

Trochę się zawiodłem, choć w sumie nie do końca wiedziałem, czego się spodziewać. We wstępie autor sugeruje, że ta książka miała być połączeniem kryminału i fantasy, ale powiem Wam, że tego nie widzę. Śledztwo jest może przez kilkanaście stron, a cała reszta to opowieść o dwóch potężnych bohaterach i ich walce ze złem. Autor próbuje sugerować, że dwójka protagonistów też jest "szara" i ma swoją mroczną historię, natomiast mimo wszystko są dość biało-czarni.

Strasznie płaska ta książka. Dialogi bywają drętwe (choć tragicznie nie jest), tłumaczenie miejscami nie daje rady (choćby "zabijanie dwóch ptaków jednym kamieniem", z którego śmiałem się w socialach), ale przede wszystkim fabuła jest tak przewidywalna i jednotorowa (mimo że próbuje udawać, że jest wiele wątków), że aż byłem w szoku. To proste fantasy z dość prostą historią, z prosto zarysowanymi bohaterami. W dodatku, mam wrażenie, że niespecjalnie ciekawe napisane. A jakby tego było mało, to elementy świata, które są w miarę ciekawe (np. faerie) są nierozwijane i niedostatecznie wyjaśniane, aby zarysować "mechanikę".

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie mogę całkowicie skrytykować tej książki, bo koniec końców czyta się to nieźle. Ale właśnie - to czytadło i absolutnie nic, co można zapamiętać na dłużej. A ma potencjał, tylko wszystkiego jest tutaj za mało i za płasko, a w dodatku historia nie jest specjalnie skomplikowana. Wielka szkoda.

Trochę się zawiodłem, choć w sumie nie do końca wiedziałem, czego się spodziewać. We wstępie autor sugeruje, że ta książka miała być połączeniem kryminału i fantasy, ale powiem Wam, że tego nie widzę. Śledztwo jest może przez kilkanaście stron, a cała reszta to opowieść o dwóch potężnych b...

Rozwiń

Zwiń