Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po ostatnich niewypałach w literaturze młodzieżowej, pomyślałam, że może nie jest to już coś dla mnie. Nie tracąc jednak nadziei zamówiłam kilka pozycji i jedną z nich była właśnie ta. Co prawda to tylko ze względu na pozytywne wspomnienia o Love & Luck, którą przeczytałam jakieś dwa lata wcześniej i chciałam zobaczyć czy może ta część również pozytywnie mnie zaskoczy.
Historia opowiada o Caroline, która po śmierci matki wyrusza do Włoch w okolice Florencji, żeby zamieszkać z Howardem. Kim jest? Cóż... na pewno starym przyjacielem o którym Lina dowiedziała się dopiero u schyłku życia matki, ale też prawdopodobnie jej ojcem. Wraz z przybyciem do Włoch w jej ręce dostaje się pamiętnik, który opowiada losy jej rodzicielki oraz jej miłosne zawirowania i podróże po kraju makaronu i pizzy.
Leciutka i przyjemnie się czyta. Dość przewidywalna, jeśli chodzi o część z życia Liny, natomiast zwroty akcji dotyczące przeszłości ciekawe.
Momentami przesłodzona i naciągana - akcja dzieje się krótkim okresie czasu ok. tygodnia i nie uważam, żeby tyle naraz mogło się wydarzyć, ale dobra. Przyjmijmy, że to po prostu moje czepialstwo.
Jak na młodzieżówkę wypada dobrze.

Po ostatnich niewypałach w literaturze młodzieżowej, pomyślałam, że może nie jest to już coś dla mnie. Nie tracąc jednak nadziei zamówiłam kilka pozycji i jedną z nich była właśnie ta. Co prawda to tylko ze względu na pozytywne wspomnienia o Love & Luck, którą przeczytałam jakieś dwa lata ...

Rozwiń

Zwiń

Tak jak "Chemia naszych serc" była świetna ( a przynajmniej taką ją zapamiętałam), tak tej nie dałam rady skończyć. Tak naprawdę ledwo zdążyłam ją zacząć. Po pierwszych sześciu rozdziałach spasowałam, bo jest to droga przez mękę.

Począwszy od głównej postaci, która przebiera się za kogoś innego za każdym wyjściem, brata bliźniaka, który boi się ciemności tak bardzo, że idąc korytarzem w pomieszczeniach skacze od okna do okna, przez przyjaciółkę, która nie odzywa się tylko miga, chociaż może normalnie mówić, aż po ojca zamkniętego w piwnicy i matkę uważającą się za czarownicę. Nie, nie nie. Tego jest za dużo. Całość jest udziwniona do granic absurdu, jednak nie jest to ani zabawne, ani w żaden sposób zachęcające do czytania dalej. Ugh...

Tak jak "Chemia naszych serc" była świetna ( a przynajmniej taką ją zapamiętałam), tak tej nie dałam rady skończyć. Tak naprawdę ledwo zdążyłam ją zacząć. Po pierwszych sześciu rozdziałach spasowałam, bo jest to droga przez mękę.

Począwszy od głównej postaci, która przebiera się za kogoś...

Rozwiń

Zwiń

I po raz kolejny w naszych skromnych progach gości Robin Sharma. Możecie go kojarzyć z takich tytułów jak Klub 5 rano, czy też Kto zapłacze nad twoim grobem. Są to typowe poradniki, które starają się ukazać nam świat z trochę innej perspektywy, czy też skłonić do drobnych zmian, które w przyszłości zaowocują ogromnymi rezultatami, a przynajmniej tak nas zapewnia autor. Wierzę, że są osoby, które zaczytują się w tego typu tematycznych pozycjach z przyjemnością, jednak również spora część bez wątpienia podchodzi do nich sceptycznie.
Tak jak mogę stwierdzić, Klub 5 rano nie jest dla mnie, bo nie jestem rannym ptaszkiem i przekładam produktywność na nocne godziny, tak Kto zapłacze nad twoim grobem, to 101 lekcji o życiu, choć krótkie i jednocześnie treściwe, skłoniły mnie do przemyśleń, natomiast nie wiem czy do zmian. Co autor chce nam przekazać w tej książce? Miejmy nadzieję, że pachty u sąsiada nie będą jedną z tych ośmiu rzeczy.
A teraz już całkiem na poważnie - przejdźmy do recenzji!

Pozycja podzielona jest na osiem części, a każda z nich zawiera krótkie lekcje dotyczące różnych drobnostek i nawyków, które mogą sprawić, że nasze życie będzie bogatsze o... no właśnie o co?
Opis wskazuje na jakość relacji, samodoskonalenia siebie, innego spojrzenia na świat, doświadczanie życia, otaczanie się przyjaciółmi, docenianie życia itd. itd. Rozdziały są krótkie - idealne dla zabieganych. Spora ich część dotyczy drobnostek, których wprowadzenie nie nastręczy czytelnikowi trudności. Są to ciekawe lekcje i wartościowe, jednak patrząc z perspektywy codziennych wydarzeń i spotykanych ludzi, trudno tak gładko wprowadzać jakieś zmiany w życiu, jeśli:
a). nie chcemy się zmieniać albo podświadomie uważamy, że to bullshit
b). kiedy życie nie sprzyja niektórym działaniom

Weźmy pod lupę jeden z przypadkowych rozdziałów. W tym wypadku jest to strona 252/253. Mamy tutaj o przedłużaniu życia, ćwiczeniach, medytacji, kąpielach i ogólnie dbaniu o siebie, ale tak patrząc na wszystkie wymienione sposoby (których i tak pewnie jest znacznie więcej) i porównując do codzienności moich znajomych, którzy po zajęciach idą do pracy i chcieliby zdążyć coś kupić do jedzenia pomiędzy jednym, a drugim, czy koleżankę, która jako świeża mama myśli jak tu ogarniać wszystko dookoła, żeby było dobrze - nie widzę tych osób podczas medytacji czy pod opieką dietetyka/trenera, bo zwyczajnie nie mają na to czasu. Nie jest to kwestią wyboru na który można sobie czasem pozwolić, tylko codzienność, która nie jest tak niesamowita jak opisy w książkach.
Nie znaczy to, że Tego nie kupisz za pieniądze nie jest dla każdego. Po prostu nie wszystkie rozdziały sprawdzą się u wszystkich.

Druga rzecz - brak bibliografii. Jedna z rzeczy, która podczas procesu edukacji miała znaczenie, to źródła czerpania wiedzy. Robin Sharma kilkukrotnie wspomina tu o badaniach, czy też rzuca zdania informujące bez podawania źródeł jak np. rozdział o cukrze. Bo nawet jeśli dla części osób jest to logiczne, wypadałoby podać odniesienia do konkretnych pozycji naukowych. Bez źródeł tak naprawdę nie wiemy czy jest to rzetelna wiedza naukowa, czy powtarzane przez kogoś frazesy.

Całość czyta się szybko i lekko. To taka pozycja dla zabieganych, bo rozdział zajmuje jakieś trzy minuty. I choć uważam, że lekcje są wartościowe, to jednocześnie nie wiem czy mogłabym ze stuprocentową pewnością polecić ten tytuł tym, którzy poszukują czegoś, co ich zmotywuje. Jedna rzecz to czytanie o pozytywnych zmianach, a druga to ich stosowanie, a mnie mimo wszystko nie zachęciło to do zmian.
A jak jest z Wami?

I po raz kolejny w naszych skromnych progach gości Robin Sharma. Możecie go kojarzyć z takich tytułów jak Klub 5 rano, czy też Kto zapłacze nad twoim grobem. Są to typowe poradniki, które starają się ukazać nam świat z trochę innej perspektywy, czy też skłonić do drobnych zmian, które w pr...

Rozwiń

Zwiń

No i oto jest kolejna książka z wydawnictwa Replika, którą kupiłam ze względu na zainteresowanie historią i słowiańszczyzną. Poprzedni tytuł tj. Polska demonologia ludowa był ciekawy i pełen informacji, jednak sposób pisania był tak ciężki, że trochę się zmęczyłam czytaniem. Obawiałam się, że z Diabłem w kulturze polskiej będzie podobnie, jednak na szczęście okazało się inaczej. Między Leonardem J. Pełką, a Michałem Rożkiem jest zasadnicza różnica, a mianowicie - pierwszy z nich podchodzi w bardzo naukowy sposób - liczą się fakty, źródła i pragmatyzm, mimo omawianego tematu. Drugi zaś mimo wielu faktów i źródeł zabiera nas w świat magii, gdzie wszystko jest możliwe.

Książka jest obszerna. Zawiera informacje dotyczące różnych postaci diabła, religii, sekt, ikonografii, wierszy, podań, legend, miejsc, czy też relacji świadków. Skąd wziął się diabeł i jaka jest jego rola? Czy jest to istniejąca postać, a może straszak dla niewiernych? Pojawiają się ciekawostki, które obrazują działanie diabła w ludzkiej codzienności.
Z jednej strony jest przedstawiany jako demon, z drugiej sprytny manipulator, a jeszcze z innej wesołek, czy nawet niezbyt mądre stworzenie, które łatwo idzie wywieść w pole.
Autor żadnego tematu nie traktuje po macoszemu. Każdy jest szeroko omówiony. Wędrujemy od początków diabła w Polsce, przez średniowiecze, aż po czasy współczesne. Trochę o dawnych rytuałach, cyrografach, sposobach przyzywania diabła i demonach.

Nie można zaprzeczyć, że jest to pozycja naukowa, jednak autor sprawia, że jest jednocześnie porywająca. Być może jest to wrażenie wzmocnione po poprzednim tytule, który momentami delikatnie mnie nudził.

Jeśli są tu fani polskich wierzeń, historii i fantastyki... A może samego diabła - zachęcam do lektury. Obszerna, treściwa i przede wszystkim ciekawa.

No i oto jest kolejna książka z wydawnictwa Replika, którą kupiłam ze względu na zainteresowanie historią i słowiańszczyzną. Poprzedni tytuł tj. Polska demonologia ludowa był ciekawy i pełen informacji, jednak sposób pisania był tak ciężki, że trochę się zmęczyłam czytaniem. Obawiałam się,...

Rozwiń

Zwiń