Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Meksykańska raskolnikowszczyzna. Opowieść o tym jak w oparach trucizn, w beznadziei biedy i przemocy, wykluwa się pomysł na bezsensowną zbrodnię. Napisana ohydnym, pięknym, bezkompromisowym językiem. Literacka perła.

Meksykańska raskolnikowszczyzna. Opowieść o tym jak w oparach trucizn, w beznadziei biedy i przemocy, wykluwa się pomysł na bezsensowną zbrodnię. Napisana ohydnym, pięknym, bezkompromisowym językiem. Literacka perła.

"Ślepy zegarmistrz" nie jest zwykłą książką popularnonaukową. Jest literacko i naukowo mistrzowską rozprawą z tematem. Trudno sobie wyobrazić bardziej klarowną i precyzyjną narrację. Kompetencja, samodzielność i rygoryzm myślenia oraz nieprzeciętny talent przekonywania. Dawkins przedstawia kompletny obraz ewolucji, wyjaśnia krok po kroku w jaki sposób z prostoty tworzy się złożoność. Oddziela to co wiemy, od tego czego nie wiemy, co jest prawdopodobne, a co zupełnie nie i dlaczego. Pozwala rzeczywiście zrozumieć neodarwinizm. Przy okazji opisuje i eliminuje konkurencyjne teorie tyleż merytorycznie, co bezlitośnie. (Kreacjonizm oraz teorię boskiego nadzoru nad procesem ewolucji rozrywa na strzępy).

"Ślepy zegarmistrz" nie jest zwykłą książką popularnonaukową. Jest literacko i naukowo mistrzowską rozprawą z tematem. Trudno sobie wyobrazić bardziej klarowną i precyzyjną narrację. Kompetencja, samodzielność i rygoryzm myślenia oraz nieprzeciętny talent przekonywania. Dawkins przedstawia kompletny obraz ewolucji, wyjaśnia krok po kroku w jaki sposób z prostoty...

Wybitne.

Szósty tom można podzielić na trzy zasadnicze tematy. Pierwsza część dotyczy pretensji wujka o opis śmierci ojca i babki w pierwszym tomie, jego gróźb, prób wstrzymania publikacji książki, ataków słownych i prawnych na autora, jego matkę i brata. W szerszym sensie jest to opowieść o złych skutkach publicznego opowiadania o sobie i bliskich. Druga część jest ogromnym esejem - a może zbiorem esejów? - na temat Hitlera i jego epoki, literatury, sztuki i filozofii. Ta część była trudna, niekiedy fascynująca, niekiedy żmudna i męcząca. Trzecia - najbardziej intymna, ale też najbardziej emocjonalna i pasjonująca - dotyczy choroby Lindy, żony autora, ale też ponownie opieki nad dziećmi i pisania. Autor kończy swoją opowieść z ulgą.

Knausgaard wystawił swoje życie na widok publiczny w stopniu właściwie bezprecedensowym w czasach, gdy prywatność staje się cenniejsza niż kiedykolwiek. Tekst jest szczery w stopniu bez mała autodestrykcyjnym. Bolesny dla autora, ale nie oszczędzający też osób z jego otoczenia. To z jednej strony imponujące, pasjonujące i na swój sposób odkrywcze, z drugiej okupione dużą ceną - całkowicie zmieniające życie. To także sposób Knausgaarda nie tylko na to, aby zostać pisarzem, ale aby zostać wielkim pisarzem. Na wydarcie sobie trwałego miejsca historii literatury.

Wybitne.

Szósty tom można podzielić na trzy zasadnicze tematy. Pierwsza część dotyczy pretensji wujka o opis śmierci ojca i babki w pierwszym tomie, jego gróźb, prób wstrzymania publikacji książki, ataków słownych i prawnych na autora, jego matkę i brata. W szerszym sensie jest to opowieść o złych skutkach publicznego opowiadania o sobie i bliskich. Druga część jest...