Mam dla Was książkę, przy której można boki zrywać i zapomnieć o otaczającej porażce codziennych niepowodzeń. Ale się przy niej uśmiałam... Spędziłam przy niej fajnie czas, poprawiła moje samopoczucie i z bananem na twarzy, przemierzałam mój dzień. Temu zakończenie, które obwieściło koniec pierwszej części, bardzo mnie ucieszyło. Rzadko czytam komedie i do tego fantasty, ale jak się już za jakąś zabieram, to wybieram wisienki na torcie.

Tę opowieść odczułam trochę jak bajkę dla dorosłych, które śmieszą i pokazują realizm wymyślonych sytuacji w świecie ludzi pechowych.

Znam kilku ludzi naprawdę pechowych, ale ten bohater przebił ich wszystkich. Jego pech nie odstępował go od dnia narodzin. Mimo tylu nie szczęść Brunon jest człowiekiem niezmiernie pozytywnie nastawionym do życia i chętny nowych przygód. Nie boi się wyzwań, choć najczęściej opiera się na pomocy innych, nie zawsze tego świadomych współziomków.

Brunon pisze swoją opowieść w formie pamiętnika, czyli czytamy tę książkę w pierwszej osobie, co zbliża jeszcze bardziej do niego i jego wrodzonej głupoty. Szybko zyskuje moją sympatię i chętnie przemierzałam z nim szlaki, jakimi podążał i zaliczałam z nim mnóstwo wpadek. Wraz z nim brałam udział w walce ze strasznymi potworami, gdzie potężna magia potrafiła zdziałać cuda.

Wśród swoich wielkich nieszczęść i pechowych sytuacji spotkał potężne bóstwo, które obdarowało go darem szczęścia. To chyba największy dar, jaki ktokolwiek mógłby otrzymać, by mieć w życiu prawie wszystko. No tak, ale jaki rezultat daje połączenie szczęścia z klątwą największego pechowca? No właśnie... temu dalej jest zabawnie i niezmiernie ciekawie. Super połączenie, przy którym nie sposób się nudzić.

Fajna książka, która ma w sobie barwne i nietuzinkowe postacie, dialogi pełne humoru, szybka akcja, a nieprzewidywalne jej zwroty, dają tej książce potencjał na super serię. Czekam na dalszy jej ciąg, a was zachęcam do jej poznania. Warto też zaznaczyć, że książka jest ślicznie wydana w białą twardą oprawę i ślicznie się prezentuję na mojej biblioteczce. Mimo że u mnie w domku przeczytało ją już kilka osób, książka ciągle wygląda jak nowa, prosto z księgarni.

Mam dla Was książkę, przy której można boki zrywać i zapomnieć o otaczającej porażce codziennych niepowodzeń. Ale się przy niej uśmiałam... Spędziłam przy niej fajnie czas, poprawiła moje samopoczucie i z bananem na twarzy, przemierzałam mój dzień. Temu zakończenie, które obwieściło koniec pierwszej części, bardzo mnie ucieszyło. Rzadko czytam komedie i do tego fantasty,...

Bruno to urodzony pechowiec. Ilość jego przeżyć prawdopodobnie odejmuje złe zdarzenia z życia innych ludzi. Jednak po śmierci głównego herosa ludności wszystko się zmienia. Jeden dar całkowicie zmienia wszystko.
W tej powieści absurd goni absurd. Świat przedstawiony jest bardzo wyolbrzymiony, ale jest to dostosowane do nastroju w powieści jak i do warstwy językowej. Główny bohater jest zarazem centralną postacią i narratorem. Całość ma charakter pamiętnika, gdzie Bruno relacjonuje wydarzenia, których jest świadkiem lub w których uczestniczy. Czarny humor ukazuje dziwność tego świata. Jest to całkowicie fantastyczny twór, który zaskakuje, szokuje, ale jednocześnie też fascynuje. Wartości moralne zostały całkowicie rozmyte. Nie potrafimy rozróżnić co tak naprawdę jest dobre, a co złe. Wszystko to co stanowi wartość pozytywną zostaje w mgnieniu oka zmienione i staje się w pewnym sensie negatywną częścią świata. To co przez społeczeństwo jest negowane, pomijane, albo nie akceptowane to znajduje się tutaj. Mam wrażenie, że ten świat jest jakby w krzywym zwierciadle. Heroizm, bohaterstwo, rycerskość są tu całkowicie wyśmiewane. Główny bohater to całkowita fajtłapa życiowa. Chudy, nie urodziwy, ale pewny siebie i cwany. Nie hamuje się jeżeli chodzi o słownictwo, często klnie. Chłopak jest indywidualistą, nie do końca potrafi współpracować w grupie. Każde działania, znajomości szybko przekłada na korzyści, które mogą z tego wyniknąć. Szczęście ma tu charakter symboliczny, jest to zmiana życia na lepsze. Spotkamy tu różne postaci, które mniej lub bardziej ingerują w życie naszego głównego bohatera. Sceną, która najbardziej mnie ujęła swoim humorem jest spotkanie Bruna i towarzyszki z ciemności.
Zakończenie oczywiście jest zapowiedzią powstania dalszej części. W świetle końcowej sceny okazuje się, że to jest dopiero wstęp do wydarzeń. Wprowadzenie do części właściwej. Jest to inne, świeże podejście do fantastyki. Osoby bardzo wrażliwe mogą mieć trudności w zapoznawaniu się z treścią z powodu właśnie tej brutalności. Powieść pozwala zobaczyć nasz świat inaczej....

Bruno to urodzony pechowiec. Ilość jego przeżyć prawdopodobnie odejmuje złe zdarzenia z życia innych ludzi. Jednak po śmierci głównego herosa ludności wszystko się zmienia. Jeden dar całkowicie zmienia wszystko.
W tej powieści absurd goni absurd. Świat przedstawiony jest bardzo wyolbrzymiony, ale jest to dostosowane do nastroju w powieści jak i do warstwy językowej. Główny...

Z tej strony beta readerka :) Książkę przeczytałam jako jedna z pierwszych i chciałam potwierdzić - super poczucie humoru, prosty sposób pisania, autor ciągle zaskakuje, aż chce się czytać.
Z niecierpliwością czekam na kolejną część! :)

PS: Jednym faktem jestem zawiedziona, mimo tytułu, nie znalazłam w książce mojej starej Xd

Z tej strony beta readerka :) Książkę przeczytałam jako jedna z pierwszych i chciałam potwierdzić - super poczucie humoru, prosty sposób pisania, autor ciągle zaskakuje, aż chce się czytać.
Z niecierpliwością czekam na kolejną część! :)

PS: Jednym faktem jestem zawiedziona, mimo tytułu, nie znalazłam w książce mojej starej Xd