Szeptucha

Zaczęłam tą serię nieco przypadkiem i o dziwo spodobała mi się dużo bardziej niż bym się spodziewała. Po raz pierwszy czytałam serię z mitologią słowiańską, więc nie wiedziałam czy się polubimy, ale końcowo naprawdę podobała mi się ta seria i dobrze się na niej bawiłam.

Dobrze spędziłam czas z tą serią i naprawdę się wkręciłam, a nie spodziewałam się, że tak dobrze będę się bawić z tymi książkami. Bez wyrzutów sumienia mogę powiedzieć, że dobrze spędziłam czas z tymi książkami. Polubiłam tamten słowiański świat, mimo że na początku miałam leki dystans do mitologii słowiańskiej, ale wszystko było tak przystępnie i naturalnie przedstawione, że bez większego problemu połapałam się we wszystkich bogach i zwyczajach mimo, że wcześniej ich nie znałam.

Zaczęłam tą serię nieco przypadkiem i o dziwo spodobała mi się dużo bardziej niż bym się spodziewała. Po raz pierwszy czytałam serię z mitologią słowiańską, więc nie wiedziałam czy się polubimy, ale końcowo naprawdę podobała mi się ta seria i dobrze się na niej bawiłam.

Dobrze spędziłam czas z tą serią i naprawdę się wkręciłam, a nie spodziewałam się, że tak dobrze będę...

Do książki podeszłam sceptycznie, ponieważ jako wierna fanka kryminałów nie sądziłam, że książka fantasty może być dla mnie i przepadałam! Świetnie, lekko napisana, wciągająca fabuła. Z zapartym tchem czytam kolejne tomy.

Do książki podeszłam sceptycznie, ponieważ jako wierna fanka kryminałów nie sądziłam, że książka fantasty może być dla mnie i przepadałam! Świetnie, lekko napisana, wciągająca fabuła. Z zapartym tchem czytam kolejne tomy.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ pomyślałam sobie, że chciałabym nieco więcej dowiedzieć się o mitologii słowiańskiej. Ogólnie myślę, że ta książka jest dość w porządku. Minusem dla mnie jest to, że jednak jest to powieść z elementami fantastyki, której raczej nie czytam, ale po za tym ciekawa fabuła, dobrze się czyta.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ pomyślałam sobie, że chciałabym nieco więcej dowiedzieć się o mitologii słowiańskiej. Ogólnie myślę, że ta książka jest dość w porządku. Minusem dla mnie jest to, że jednak jest to powieść z elementami fantastyki, której raczej nie czytam, ale po za tym ciekawa fabuła, dobrze się czyta.

Zaczęłam czytać i przepadłam. "Szeptucha" trafiła idealnie w moje oczekiwania. Zabawna, intrygująca, inna. Bohaterowie nieidealni, ale właśnie to mnie w nich urzekło -już dawno przestałam szukać w książkach postaci bez skazy. Doceniam za to bardzo, gdy przeżywam fabułę razem z nimi - gdy mnie irytują, śmieszą, gdy mogę im współczuć.
Autorka w doskonały sposób wplata wierzenia Słowian w realia "naszego" XXI wieku. Nie przenosi nas na średniowieczną wieś, z którą najbardziej ta "słowiańskość" się kojarzy, a przetyka nią nowoczesny świat, co daje naprawdę ciekawy rezultat.
Książka ma oczywiście jakieś gorsze strony, ale dla mnie nie miały one większego znaczenia. Lektura była na tyle przyjemna, że zamiast się na nich skupiać, płynęłam z fabułą. Zdecydowanie jestem ciekawa dalszego rozwoju sytuacji.

Zaczęłam czytać i przepadłam. "Szeptucha" trafiła idealnie w moje oczekiwania. Zabawna, intrygująca, inna. Bohaterowie nieidealni, ale właśnie to mnie w nich urzekło -już dawno przestałam szukać w książkach postaci bez skazy. Doceniam za to bardzo, gdy przeżywam fabułę razem z nimi - gdy mnie irytują, śmieszą, gdy mogę im współczuć.
Autorka w doskonały sposób wplata...

Dla mnie Gosława jest bardzo wkurzająca. Zarozumiała? Sama już nie wiem. Generalnie nie cierpię założenia, że każdy facet który zbliży się na odległość metra chce zrobić kobiecie krzywdę oraz nie bawi mnie pozbawianie go przytomności z powodu niewieścich wydumanych lęków.

Dla mnie Gosława jest bardzo wkurzająca. Zarozumiała? Sama już nie wiem. Generalnie nie cierpię założenia, że każdy facet który zbliży się na odległość metra chce zrobić kobiecie krzywdę oraz nie bawi mnie pozbawianie go przytomności z powodu niewieścich wydumanych lęków.

Wspaniała powieść.

Subtelnie wprowadza w świat słowańskich wierzeń, aby ostatecznie móc się w nich zanurzyć w całości.

Wspaniała powieść.

Subtelnie wprowadza w świat słowańskich wierzeń, aby ostatecznie móc się w nich zanurzyć w całości.

"Szeptucha" jak i cała seria z pewnością wypełniają lukę wśród książek o tematyce słowiańskiej. Pomysł na historię bardzo dobry, ale całokształt trochę mnie zawiódł. Autorce chyba zabrakło pomysłu na zakończenie. Według mnie mocno zmarnowany potencjał. Główna bohaterka jest bardzo infantylna i momentami irytująca. Były takie momenty że czytałam dla samej historii i smaczków związanych z mitologią i opisywanymi miejscami. Styl pisania też raczej średni. Mimo wszystko bawiłam się całkiem dobrze w trakcie czytania, ale jestem fanką wszystkiego co słowiańskie, więc na wiele przymknąłem oko. Polecam przeczytać i samemu wyrobić sobie zdanie. Tym którzy szukają dojrzalszej pozycji o podobnej tematyce polecam "Starą Słaboniową i spiekładuchy " Joanny Łańcuckiej.

"Szeptucha" jak i cała seria z pewnością wypełniają lukę wśród książek o tematyce słowiańskiej. Pomysł na historię bardzo dobry, ale całokształt trochę mnie zawiódł. Autorce chyba zabrakło pomysłu na zakończenie. Według mnie mocno zmarnowany potencjał. Główna bohaterka jest bardzo infantylna i momentami irytująca. Były takie momenty że czytałam dla samej historii i...

Ciężko się oderwać, inna, ciekawa. Mimo, że utożsamiałam sie z glowną bohaterką w kontekście wiary w bogów to bardzo spodobał mi sie ten nowy świat, w ktory musiala wejść i wciągnela też mnie. Nie podobało mi się, że oczywiście główna bohaterka musi wzdychać do faceta i robić z siebie idiotkę "jak to dziewczyny, które mają uczucia". Zakończenie też było rozczarowujące, trochę jakby zabrakło pomysłu.

Ciężko się oderwać, inna, ciekawa. Mimo, że utożsamiałam sie z glowną bohaterką w kontekście wiary w bogów to bardzo spodobał mi sie ten nowy świat, w ktory musiala wejść i wciągnela też mnie. Nie podobało mi się, że oczywiście główna bohaterka musi wzdychać do faceta i robić z siebie idiotkę "jak to dziewczyny, które mają uczucia". Zakończenie też było rozczarowujące,...

"XXI wiek.
Polska wciąż jest królestwem rządzonym przez Piastów. Mieszko I jednak nie przyjął chrztu.
Gosia po ukończeniu medycyny jedzie na wieś na obowiązkową roczną praktykę u szeptuchy, wiejskiej znachorki, która jest podstawowym ogniwem polskiej służby zdrowia. Jako, że Gosia jest kobietą wskroś nowoczesną, nie cierpi przyrody, panicznie boi się kleszczy i wierzy tylko w antybiotyki.
Na dodatek jest samotna.
Okazuje się jednak, że wielką miłość można spotkać wszędzie, nawet w świętokrzyskim lesie. Tylko czy uczeń lokalnego wróża, najprzystojniejszy mężczyzna, jakiego Gosia do tej pory widziała, naprawdę jest tym za kogo go uważa? I co się stanie, gdy słowiańscy bogowie postanowią sprawić, by w nich uwierzyła?"
.
Na początku książka mi się bardzo podobała, jednak im dalej tym mój zapał na jej dalsze czytanie malał, a to za sprawą bogów.
Fragmenty opisujące słowiańskie legendy, zabobony oraz złote rady czy eliksiry szeptuchy czytało mi się fajnie, jednak gdy w historii zaczęły pojawiać się topielce, rusałki i inne legendarne stwory/ bóstwa to już nie było dla mnie takie fajne.
Końcówka książki była hot jednak to nie powoduje u mnie chęci na przeczytanie kolejnego tomu, a to za sprawą, że prawdopodobnie pojawi się więcej bogów i demonów w historii.
Nie moje klimaty.

"XXI wiek.
Polska wciąż jest królestwem rządzonym przez Piastów. Mieszko I jednak nie przyjął chrztu.
Gosia po ukończeniu medycyny jedzie na wieś na obowiązkową roczną praktykę u szeptuchy, wiejskiej znachorki, która jest podstawowym ogniwem polskiej służby zdrowia. Jako, że Gosia jest kobietą wskroś nowoczesną, nie cierpi przyrody, panicznie boi się kleszczy i wierzy tylko...

Super klima książki.

Super klima książki.