Czereśnie zawsze muszą być dwie

Płytkie, trywialne dialogi. Postacie niewiarygodne psychologicznie. Kicz. Szkoda, bo pomysł fabularny ciekawy.

Płytkie, trywialne dialogi. Postacie niewiarygodne psychologicznie. Kicz. Szkoda, bo pomysł fabularny ciekawy.

Bardzo lubię książki pani Witkiewicz. Zazwyczaj są to powieści obyczajowe, z wątkiem romantycznym, ale skrywające jakieś tajemnice lub poruszające trudne tematy. Forma podania jest taka, że przez historię się płynie, a fabuła wciąga. I to niezależnie od tematu, przedziału czasowego, w którym rozgrywa się akcja czy postaci. Postanowiłam sprawdzić, czy ta książka ma się podobnie.

Zosia jest młodą kobietą, która próbuje ułożyć sobie życie. Wydaje jej się, że jest zakochana w pewnym mężczyźnie, ale to ten z gatunku nieodpowiednich. Pewnego dnia dziewczyna dostaje w spadku po zaprzyjaźnionej pani Stefanii stary, podniszczony dom. Mimo iż willa jest mocno zaniedbana, to jednak posiada jakąś duszę, coś, co przyciąga Zosię. Dziewczyna wkrótce postanawia, że da szansę posiadłości, zwłaszcza, że ta skrywa pewną historię. A w dodatku jakaś tajemnicza kobieta mocno interesuje się Zosią, jej poczynaniami i tym, co stanie się z domem. Zamieszkanie w niewielkiej miejscowości pokaże dziewczynie, że wszędzie można spotkać ciekawych ludzi, którzy umieją snuć opowieści, a także przyjaciół i długo wyczekiwaną prawdziwą miłość. Pozwoli jej też rozliczyć przeszłość i bystrze spojrzeć na otaczających ją ludzi.

"Czereśnie zawsze muszą być dwie" jak ludzie - potrafią być szczęśliwi, gdy znajdują swoją drugą połówkę. To piękna opowieść o sile uczuć łączących ludzi, zarówno o przyjaźni, jaki i miłości. Są tu dwie linie czasowe, które w pewnym momencie się łączą. Jedna jest historią opowiadaną przez starszego pana, druga toczy się obecnie. Nie wszystko zawsze dobrze się kończy, ale takie jest życie. Warto jednak być otwartym i dać szansę okolicznościom, bo los potrafi czasami zaskakiwać.

Dla mnie to była kolejna przyjemna książka o ludziach i ich perypetiach. Otulająca obyczajówka, tym razem z odrobiną realizmu magicznego, co wprowadziło dodatkowy smaczek. Jeśli lubicie takie klimaty, to koniecznie przeczytajcie tę powieść.

Bardzo lubię książki pani Witkiewicz. Zazwyczaj są to powieści obyczajowe, z wątkiem romantycznym, ale skrywające jakieś tajemnice lub poruszające trudne tematy. Forma podania jest taka, że przez historię się płynie, a fabuła wciąga. I to niezależnie od tematu, przedziału czasowego, w którym rozgrywa się akcja czy postaci. Postanowiłam sprawdzić, czy ta książka ma się...

Patrząc z boku to ja nie wiem co Zosia widziała w Marku, irytujący i egoistyczny typ, pozbawiony szacunku i kultury! Bryyyy… o ile za pierwszym razem wykazałabym jakiekolwiek zrozumienie to później… no błagam wydawała mi się głupia, naiwna i płytka. Boszzz… Mam jeśli o nią sprzeczne uczucia z jednej osoba od której czuję się dobro ale z drugiej ta głupota i naiwność.
Cudowna pani Stefania, to taka osoba, którą chciałoby się znać, mieć ją w swoim życiu, ciepła i dobra.
Najciekawsza tutaj była dla mnie historia Anny i Dworaka.

Bardzo lubię takie historie, tutaj jednak coś nie zagrało, jest tu potencjał ale dla mnie do końca wykorzystany, zabrakło mi puenty, morału. Sama relacja Zosi i Szymona też dziwna, mało autentyczna.
Nie do końca podoba mi się zakończenie.

Patrząc z boku to ja nie wiem co Zosia widziała w Marku, irytujący i egoistyczny typ, pozbawiony szacunku i kultury! Bryyyy… o ile za pierwszym razem wykazałabym jakiekolwiek zrozumienie to później… no błagam wydawała mi się głupia, naiwna i płytka. Boszzz… Mam jeśli o nią sprzeczne uczucia z jednej osoba od której czuję się dobro ale z drugiej ta głupota i naiwność....

Pani Magdalena Witkiewicz znowu to zrobiła! Rozkochała mnie w kolejnej swojej powieści, nafaszerowała po drodze niesamowitymi emocjami i wyboistą drogą głównych bohaterów, która dotknęła najczulszych punktów mojej wrażliwości, oraz zmusiła do zastanowienia się nad pewnymi aspektami dotyczącymi własnego życia. Dała mi wszystko, czego mogłam sobie zapragnąć.

W tej powieści poznajemy Zosię, kobietę, która przeszła w życiu naprawdę wiele. Jako dziecko nigdy nie mogła liczyć na wsparcie swoich rodziców. Jej młodość opierała się na nakazach i zakazach, a poczucie bezpieczeństwa i rodzicielska miłość były dla niej pojęciem obcym. Jej życie obrało zupełnie inny kierunek, w momencie poznania pewnej starszej kobiety. To ona zobaczyła w Zosi cudownego i wartościowego człowieka. To dzięki niej Zosia poczuła się potrzebna i zrozumiana. Relacja obu kobiet opierała się na wielu godnych pozazdroszczenia wartościach. Starsza kobieta zdecydowała się nawet przepisać Zosi w testamencie swój dworek. Dworek, wokół którego kręci się cała ta historia. Ta szczęśliwa, smutna, ociekająca krzykiem, ale również i spełnieniem, oraz obietnicą na lepsze jutro powieść, która poruszy serce niejednego czytelnika.

„Czereśnie zawsze muszą być dwie” to obyczajówka, skupiająca się na samym człowieku - jego tragediach, miłości, ciężkiej przeszłości, demonach powracających jak bumerang, stracie, rodzinnych tragediach, szczęściu i nieszczęściu, powieść o miłości i życiu, które pisze własne scenariusze. Czytając to, pewnie wam się wydaje, że to kolejna opowiastka, niewyróżniająca się niczym szczególnym na tle innych powieści. Może i tak, choć ja odnoszę zupełnie inne wrażenie. Owszem, Magdalena Witkiewicz w tej opowieści wykorzystuje motywy pojawiające się w praktycznie każdej historii z tego gatunku, ale robi to w tak fantastyczny i oryginalny sposób, że aż brakuje mi słów. Autorka w swojej książce przedstawia nam Zosię, kobietę zmagającą się z różnymi problemami, oraz Szymona - dźwigającego na barkach własny bagaż doświadczeń. Mało tego, pomiędzy tym wszystkim czytelnik poznaje opowieść dworku Zosi, której początek sięga czasów lat trzydziestych. Bardzo lubię książki, których akcja rozgrywa się na przestrzeni kilku ram czasowych, bowiem prowadzi to do pewnej tajemniczości. Tego typu zbiegi często intrygują i pobudzają ciekawość. W tym przypadku krok ten okazał się być strzałem w dziesiątkę, niesamowicie emocjonującym dopełnieniem całej tej trudnej, ale i zarazem pięknej powieści. Historia przedstawiona z kilku perspektyw także podsyca zainteresowanie czytelnika. Poza Zosią i Szymonem poznajemy poboczne osobowości, które także odgrywają kluczową rolę na tle całej tej powieści. Tutaj każdy bohater wnosi coś zupełnie innego do tej historii. Każdy z nich nosi inną parę butów, które przemierzyły drogę wielu wzlotów i upadków. Drogę pełną licznych zakrętów. Drogę, zwaną życiem.

„Czereśnie zawsze muszą być dwie” to powieść, o której mogłabym pisać i pisać, lecz niestety, nie chcę zdradzać Wam za dużo. Powiem tylko tyle, że to fantastyczna, nietuzinkowa, wartościowa, słodko-gorzka i przede wszystkim - bardzo autentyczna opowieść, napisana przyjemnym i lekkim piórem, którą koniecznie musicie przeczytać. Emocje, jakie jej towarzyszą na pewno zostaną z Wami na dłużej, a refleksja płynąca z tej opowieści zmusi Was do wielu przemyśleń. Takie książki czyta się z ogromną przyjemnością.

Pani Magdalena Witkiewicz znowu to zrobiła! Rozkochała mnie w kolejnej swojej powieści, nafaszerowała po drodze niesamowitymi emocjami i wyboistą drogą głównych bohaterów, która dotknęła najczulszych punktów mojej wrażliwości, oraz zmusiła do zastanowienia się nad pewnymi aspektami dotyczącymi własnego życia. Dała mi wszystko, czego mogłam sobie zapragnąć.

W tej powieści...

Cudowna, ciepła ksiazka z tajemnicza historia miłosna w tle. Idealna na wakacje. Jak brzmi haslo w ksiazce “Wszystko w zyciu jest po coś i tak jak mialo by” wiec ciesze sie ze akurat ta ksiazke wybralam na wakacyjny wyjazd

Cudowna, ciepła ksiazka z tajemnicza historia miłosna w tle. Idealna na wakacje. Jak brzmi haslo w ksiazce “Wszystko w zyciu jest po coś i tak jak mialo by” wiec ciesze sie ze akurat ta ksiazke wybralam na wakacyjny wyjazd

Przewidywalna fabuła która przesadza z tempem akcji, płascy bohaterowie (ten jest zły, ten jest dobry),instant love. Wszystko czego w książkach nienawidzę XD
Przyznam że jedynym plusem tej książki jest to, że przeczytałam ją w mig bo ma dużo światła na stronie

Przewidywalna fabuła która przesadza z tempem akcji, płascy bohaterowie (ten jest zły, ten jest dobry),instant love. Wszystko czego w książkach nienawidzę XD
Przyznam że jedynym plusem tej książki jest to, że przeczytałam ją w mig bo ma dużo światła na stronie

🍒„CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE” 🍒
Niektóre chwile potrafią odmienić nasze życie na zawsze. Zosia Krasnopolska, bohaterka "Czereśnie zawsze muszą być dwie" Magdaleny Witkiewicz, przekonuje się o tym, gdy przypadkowe spotkanie z pewną staruszką zmienia jej życie. Po jej śmierci Zosia dziedziczy starą willę w Rudzie Pabianickiej, otoczoną czereśniowym sadem.

Początkowo zdezorientowana, Zosia postanawia zmierzyć się z wyzwaniem. Remontując zniszczony dom, odkrywa, że skrywa on liczne tajemnice. W każdym zakamarku i przedmiocie kryje się historia, która czeka na odkrycie. Podczas pracy nad domem, Zosia poznaje Szymona – młodego mężczyznę, który nie tylko pomaga jej w odbudowie posiadłości, ale także staje się bliskim przyjacielem i powiernikiem. Razem z Szymonem, Zosia odkrywa przeszłość willi, pełną magii i niezwykłych opowieści, które przedstawia im tajemniczy pan Andrzej. Jego historie łączą przeszłość z teraźniejszością, wprowadzając elementy mistycyzmu i magii. Zosia i Szymon, zbliżając się do siebie coraz bardziej, uczą się, że miłość i wsparcie mogą pomóc przezwyciężyć nawet najtrudniejsze wyzwania.

„Czereśnie zawsze muszą być dwie” to piękna i wzruszająca historia o miłości, tajemnicach i przeznaczeniu. Magdalena Witkiewicz mistrzowsko kreśli pełne emocji postacie i wciąga czytelnika w świat, w którym każda decyzja ma znaczenie. Ta książka to prawdziwa uczta dla serca i duszy, której po przeczytaniu kilku stron nie da się tak po prostu odłożyć. Gorąco polecam!

🍒„CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE” 🍒
Niektóre chwile potrafią odmienić nasze życie na zawsze. Zosia Krasnopolska, bohaterka "Czereśnie zawsze muszą być dwie" Magdaleny Witkiewicz, przekonuje się o tym, gdy przypadkowe spotkanie z pewną staruszką zmienia jej życie. Po jej śmierci Zosia dziedziczy starą willę w Rudzie Pabianickiej, otoczoną czereśniowym sadem.

Początkowo...

A ja tak najzwyczajniej kocham tę książkę ... Skradła moje serce.

A ja tak najzwyczajniej kocham tę książkę ... Skradła moje serce.

Przecudna historia. Książka od której nie można się oderwać. Bardzo polecam.

Przecudna historia. Książka od której nie można się oderwać. Bardzo polecam.

Wow piękna powieść, polecam ❤️😍

Wow piękna powieść, polecam ❤️😍