Listopad

Ta książka jest idealnym przykładem na to, że od czasu do czasu warto kupić coś w ciemno. Bardzo mało znana książka, a wielka szkoda, bo całość jest tak ładnie wymieszana, że nawet te opowiadania, które są umieszczone w bardziej współczesnych czasach, aż pachną gusłami.

Ta książka jest idealnym przykładem na to, że od czasu do czasu warto kupić coś w ciemno. Bardzo mało znana książka, a wielka szkoda, bo całość jest tak ładnie wymieszana, że nawet te opowiadania, które są umieszczone w bardziej współczesnych czasach, aż pachną gusłami.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Pobudzająca do refleksji, świetnie napisana. Wyczuwam w autorce bratnią duszę.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Pobudzająca do refleksji, świetnie napisana. Wyczuwam w autorce bratnią duszę.

Książka "Listopad" A. J. Kuchmister od wydawnictwa Poligraf, jest to książka, którą od dawna chciałam bardzo przeczytać. Przyciągała mnie do siebie tą niepokojącą i mroczną okładką oraz opisem. Dzięki @n mogłam zapoznać się z 11 dość osobliwymi opowiadaniami. Czy się mi spodobały? I to jak🖤 Opowieści idealne trafiają w mój czytelniczy gust. Każda strona przesiąknięta jest niepokojem, mrokiem, tajemnicą i melancholią. Pasują do jesiennej aury i zimowych wieczór. Wywołują dreszczyk strachu. Ukazują to co chwilowe i nieuchronne. Autorka skłania czytelnika do refleksji. Częstuje nas również, garścią dawnych wierzeń i zabobonów. Każde z opowiadań jest inne i przepełnione magiczną aurą, choć niektóre są mniej ciekawe. Styl autorki lekki i przyjemny. Książkę czytało mi się szybko. Ciekawiło mnie każde kolejne opowiadanie i chciałam się jak najszybciej z nim zapoznać. Klimat grozy połączonej z magią jest idealnie nam zaserwowany. Ja jestem pod wrażeniem i mam zamiar jeszcze wrócić do tych opowiadań. Jedyny minus jaki znalazłam w tej książce to to, że jest zbyt krótka. Polecam 😊

Książka "Listopad" A. J. Kuchmister od wydawnictwa Poligraf, jest to książka, którą od dawna chciałam bardzo przeczytać. Przyciągała mnie do siebie tą niepokojącą i mroczną okładką oraz opisem. Dzięki @n mogłam zapoznać się z 11 dość osobliwymi opowiadaniami. Czy się mi spodobały? I to jak🖤 Opowieści idealne trafiają w mój czytelniczy gust. Każda strona przesiąknięta jest...

Piękne historie, melancholijny klimat i szczypta dawnych wierzeń, zabobonów i guseł.
Książka idealna na jesień... na Listopad...🍁🍂

Piękne historie, melancholijny klimat i szczypta dawnych wierzeń, zabobonów i guseł.
Książka idealna na jesień... na Listopad...🍁🍂

Sięgnęłam spontanicznie.
Zaczęłam czytać i nie mogłam się oderwać.
Uwielbiam być tak zaskakiwana.
Nie znałam wcześniej twórczości autorki, nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, ale coś w środku mówiło mi, że to będzie bardzo udany początek znajomości.

Każde z opowiadań czaruje niezwykłą historią, mniej lub bardziej mroczną i ponurą, ale zawsze pełną refleksji i melancholii. Piękny język rozlewa się boleśnie po stronach i wciąga w niesamowicie klimatyczny świat realizmu magicznego. Wspomnienia, traumy, niespełnione marzenia, dawne wierzenia i tęsknoty tworzą osobliwy zbiór, który czyta się z duszą na ramieniu.. i taką prozę chcę czytać 🖤

Sięgnęłam spontanicznie.
Zaczęłam czytać i nie mogłam się oderwać.
Uwielbiam być tak zaskakiwana.
Nie znałam wcześniej twórczości autorki, nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, ale coś w środku mówiło mi, że to będzie bardzo udany początek znajomości.

Każde z opowiadań czaruje niezwykłą historią, mniej lub bardziej mroczną i ponurą, ale zawsze pełną refleksji i...

Nieczęsto sięgam po opowiadania. Tym razem skusiła mnie okładka oraz opis tej książki. Uwielbiam realizm magiczny i tutaj jest go naprawdę sporo. Jedne opowiadania są ciekawsze, inne nieco mniej porywające, ale wszystkie są niesamowite, przesiąknięte tajemnicami i niezwykłą, magiczną atmosferą. Pojawiają się tu postacie z polskich legend i nie tylko. Mamy tu między innymi niesamowite opowiadanie o wiedźmach i diable oraz jego uwodzicielskiej sile. Akurat to opowiadanie najbardziej przypadło mi do gustu. Każde jednak emanuje swoistym tajemniczym czarem. Historie tu opowiedziane są tłem do refleksji na temat ulotności czasu, niezwykłości naszego istnienia, jego tajemniczości i złożoności. Świat magiczny przenika się z tym znanym nam prozaicznym, szarym światem. Z każdego opowiadania w tej antologii bije groza, smutek, trwoga i niepokój. W każdym opowiadaniu pod różnymi postaciami pojawia się też siła kobiet. Jest jak wstęga, która wiąże strony i opowieści. Czasem jest bardziej, a czasem mniej subtelna, ale za każdym razem objawia swoją niezwykłą moc. Te mroczne opowiadania nas odurzają, wciągają w swój niesamowity przerażający świat i nie chcą nas tak łatwo puścić. Dawkowałam sobie tę lekturę delektując się każdą opowiedzianą tu historią i ponurym onirycznym nastrojem. Za oknem wcale nie musi być listopadowo żebyśmy byli świadkami pradawnych obrzędów i zostali otuleni niezwykłym, niepokojącym klimatem tych opowiadań. Polecam!

Nieczęsto sięgam po opowiadania. Tym razem skusiła mnie okładka oraz opis tej książki. Uwielbiam realizm magiczny i tutaj jest go naprawdę sporo. Jedne opowiadania są ciekawsze, inne nieco mniej porywające, ale wszystkie są niesamowite, przesiąknięte tajemnicami i niezwykłą, magiczną atmosferą. Pojawiają się tu postacie z polskich legend i nie tylko. Mamy tu między innymi...

"Znów poczułam, że nie należę do siebie, że moje ciało, umysł i myśli są tylko powtarzalną emisją odwiecznego porządku, że za dwadzieścia, pięćdziesiąt, a nawet sto lat ktoś ukształtowany z podobnych lub tych samych atomów przybierze bliźniaczy kształt opalonej dziewczyny zbierającej polne kwiaty."

Czasem naprawdę warto posłuchać głosu innych. Gdyby nie podszepty z kilku zaufanych stron, prawdopodobnie przeszedłbym obojętnie obok "Listopada".

Autorki nigdy u nas wcześniej nie spotkałem. Google i Lubimyczytać milczą w sprawie kolejnych potencjalnych grozowych rzeczy od autorki, więc zakładam, że to debiut i do tego naprawdę nieźle skrojony.

Nie wszystkie opowiadania trafiły w moje gusta, ale większość z nich sprawiła, że na chwilę zgubiłem się gdzieś w krainie pomiędzy marzeniami a koszmarami. Szanowna Pani A. tak czaruje słowem, że nawet nie wiem kiedy przeleciało mi pół książki.

"Listopad" to zbiorek o tytule, który w stu procentach oddaje jego zawartość.Opowiadania są melancholijne (wiem, pewno to słowo często pojawia się w recenzjach powyższej książki) wypełnione magią oraz oczywiście grozą. W pewien sposób mógłbym je przyrównać do widoku ducha gdzieś w dawno zapomnianych ruinach - można się wystraszyć.

Na zaszczytne podium zasługują: "Diabeł", "Cmentarna ballada" i "Przeżuwacz". Pomysły na rogatego, jego kuszenie i konsekwencje decyzji bohaterów kupiły mnie w stu procentach (no i zaskoczyły!)

Dalej, dokładniej w "Cmentarnej balladzie" autorka jeszcze bardziej popuszcza wodze fantazji i przedstawia nam niekoniecznie popularną wizję na życie wieczne. A to wszystko przedstawione z perspektywy kolejnego ciekawego mieszkańca podziemnej metropolii.

O "Przeżuwaczu" ciężko pisać bez zdradzania fabuły, więc może sobie daruję. Po prostu raz mi zaufajcie, a nie pożałujecie, tym bardziej, że opowiadanie dotyczy zwłok i cmentarzy.

Mam nadzieję, że jeszcze nie raz poczytam coś w horrorowych klimatach od autorki. Styl, klasa i groza.

"Znów poczułam, że nie należę do siebie, że moje ciało, umysł i myśli są tylko powtarzalną emisją odwiecznego porządku, że za dwadzieścia, pięćdziesiąt, a nawet sto lat ktoś ukształtowany z podobnych lub tych samych atomów przybierze bliźniaczy kształt opalonej dziewczyny zbierającej polne kwiaty."

Czasem naprawdę warto posłuchać głosu innych. Gdyby nie podszepty z kilku...

Dla fanów przepięknej polszczyzny i świata mistycznego, onirycznego.
Są to opowiadania absolutnie piękne i magiczne – gdzie sen i jawa mieszają się ze sobą, jest tu groza i tajemniczość. Każde z opowiadań skłania do refleksji i zastanowienia się co się wydarzyło. Niesamowity klimat.
Styl autorki genialny – czaruje słowem.

Dla fanów przepięknej polszczyzny i świata mistycznego, onirycznego.
Są to opowiadania absolutnie piękne i magiczne – gdzie sen i jawa mieszają się ze sobą, jest tu groza i tajemniczość. Każde z opowiadań skłania do refleksji i zastanowienia się co się wydarzyło. Niesamowity klimat.
Styl autorki genialny – czaruje słowem.

Przesłuchałam tę pozycję zachęcona jedną z opinii pod książką "Stara Słaboniowa i spiekładuchy". Dziękuję za nią, bo wyboru nie żałuję, a bez tej polecajki chyba bym się nawet nie dowiedziała o istnieniu takiej lektury.
"Listopad" to zbiór klimatycznych, tajemniczych i subtelnych opowiadań z lekkim dreszczykiem i z nieuchwytną aurą niesamowitości. Autorka czaruje słowem, a lektorka czaruje głosem - wystarczy się tylko poddać ich urokowi. No i ta przepiekna muzyka w stylu słowiańskim - miodzio. Lektura nie ma dokładnie takiego samego klimatu jak u Słaboniowej. Tutaj jest bardziej... onirycznie, że użyję słowa z opisu książki, bo jest niesamowicie adekwatne.
Trudno mi wybrać ulubione opowiadanie, każde miało coś w sobie. W każdym można było utonąć. Na pewno podobało mi się:
- Marzanna - za chore, toksyczne i piekne wyznania miłości,
- Dom Kobiet - za tajemnicę o (jeśli dobrze zrozumialam) notorycznych zbrodniach w rodzinie i przeistaczanie się w Janeczkę,
- Cmentarna Ballada - za ciekawy opis życia po tamtej stronie,
- Pieta - za problem chorego dziecka, niemocy, braku oparcia w rodzinie i za uwolnienie się.
Zwykle było tak, że początki były dla mnie mało ciekawe, a potem od pewnego momentu opowiadania tak STRASZNIE wciągały...
Trochę mi się nie podobały stereotypy o myśliwych, które pojawiły się w aż dwóch opowiadaniach, ale nie było to jakieś rażące i nie odebrało mi przyjemności że słuchania.
Bardzo polecam na listopad. Dajcie się zaczarować, gdy noc jest długa, zimna i dżdżysta.

Przesłuchałam tę pozycję zachęcona jedną z opinii pod książką "Stara Słaboniowa i spiekładuchy". Dziękuję za nią, bo wyboru nie żałuję, a bez tej polecajki chyba bym się nawet nie dowiedziała o istnieniu takiej lektury.
"Listopad" to zbiór klimatycznych, tajemniczych i subtelnych opowiadań z lekkim dreszczykiem i z nieuchwytną aurą niesamowitości. Autorka czaruje słowem, a...

Jejku, jakie to cudne! Zdecydowanie powinno być o wiele bardziej znane.

Jejku, jakie to cudne! Zdecydowanie powinno być o wiele bardziej znane.