Cmętarz zwieżąt

Uwielbiam tą książke. W tak piękny sposób pokazuje relację człowieka ze śmiercią. Poprzez dziecięce "Czemu Bóg nie może kupić sobie własnego kota", do dorosłości i unikania tematu dni ostatecznych. Wplecione są także kwestie wiary i życia pozagrobowego. Można by powiedzieć ze temat "końca" omówiony jest pod każdym możliwym kątem. Autor użył do tego realistycznie stworzonych postaci, co dało przestrzeń na refleksję i utożsamienie się. Książka ma mroczny klimat, czytając czujesz że w każdym momencie może wydarzyć się coś złego. Każdej jesieni do niej wracam w trakcie mocno przytulając swojego kotka :) Jest surowa ale też przez to bardzo wzruszająca, pokazuje tragedię - jedną z największych jakie można sobie wyobrazić. Dla mnie jeden z najpiękniejszych momentów w książce to jak córka mówi, że będzie bardzo prosić Boga żeby jej braciszek wrócił, i że przygotuje jego pokój. Skłania do myślenia. Żadna ekranizacja nie oddała głębi i smutku jakie przekazuje ta książka. Jedna z lepszych prac Kinga.

Uwielbiam tą książke. W tak piękny sposób pokazuje relację człowieka ze śmiercią. Poprzez dziecięce "Czemu Bóg nie może kupić sobie własnego kota", do dorosłości i unikania tematu dni ostatecznych. Wplecione są także kwestie wiary i życia pozagrobowego. Można by powiedzieć ze temat "końca" omówiony jest pod każdym możliwym kątem. Autor użył do tego realistycznie stworzonych...

Jestem niesamowicie zmęczona nudą bijącą od każdej strony i zniesmaczona dziwnymi opisami dychotomii damsko-męskiej, szkoda że do tego ani grama nie wystraszona czymś, co podpisane jest jako horror. Jedyny horror jakiego doświadczyłam to stan mojego umysłu, gdy musiałam znowu skąpać się w powtarzających się zdaniach, przez co długo czytałam tę lekturę.

Jestem niesamowicie zmęczona nudą bijącą od każdej strony i zniesmaczona dziwnymi opisami dychotomii damsko-męskiej, szkoda że do tego ani grama nie wystraszona czymś, co podpisane jest jako horror. Jedyny horror jakiego doświadczyłam to stan mojego umysłu, gdy musiałam znowu skąpać się w powtarzających się zdaniach, przez co długo czytałam tę lekturę.

To ja się wyłamię. Najbardziej podobał mi się początek fabuły, był bardzo wciągający i wzbudzał ciekawość dalszego ciągu. Potem rozwleczona do granic możliwości kluczowa noc historii, mająca wprowadzić klimat horroru, u mnie powodowało tylko uczucie niech ta noc i męka czytania się wreszcie skończy. No powiedzcie ile stron można czytać rozważania o przeskoczeniu płotu (kilkanaście jeśli nie kilkadziesiąt),i tak było o każdej czynności. Wybiło to mnie kompletnie z głównej narracji i przestałam być ciekawa zakończenia. Nieudana próba utrzymania czytelnika w stanie niepokoju i napięcia poprzez rozwleczenie akcji, raczej wywołało nudę, irytację i niecierpliwość, a nie dreszczyk i brak tchu charakterystyczne dla dreszczowca.

To ja się wyłamię. Najbardziej podobał mi się początek fabuły, był bardzo wciągający i wzbudzał ciekawość dalszego ciągu. Potem rozwleczona do granic możliwości kluczowa noc historii, mająca wprowadzić klimat horroru, u mnie powodowało tylko uczucie niech ta noc i męka czytania się wreszcie skończy. No powiedzcie ile stron można czytać rozważania o przeskoczeniu płotu...

Po obejrzeniu dwóch ekranizacji filmowych tej książki byłam tak pozytywnie nastawiona na książkę, że liczyłam na to, że wciśnie mnie ona w fotel.

Nic bardziej mylnego. Ta książka wlecze się niemiłosiernie. Opisy są męczące, a dialogów zbyt mało. Jest też dużo powtórzeń, szczególnie jak to kot nie śmierdzi 😐 serio. Mam wrażenie, że przez 1/2 tej książki czytałam tylko o tym.

Brak mi tu takiego mrocznego klimatu tego całego cmentarza. Wątki, które bardzo mnie poruszył w filmie, tutaj były potraktowane po macoszemu.

Staram się na nią spojrzeć w jakiś głębszy sposób, ale się nie da. Nie trafi ona do moich ulubionych książek tego autora.

Po obejrzeniu dwóch ekranizacji filmowych tej książki byłam tak pozytywnie nastawiona na książkę, że liczyłam na to, że wciśnie mnie ona w fotel.

Nic bardziej mylnego. Ta książka wlecze się niemiłosiernie. Opisy są męczące, a dialogów zbyt mało. Jest też dużo powtórzeń, szczególnie jak to kot nie śmierdzi 😐 serio. Mam wrażenie, że przez 1/2 tej książki czytałam tylko o...

Końcowe dwa zdania wbijają w fotel. Aż się trzeba odwrócić i zobaczyć, czy nikt za nami nie stoi.

Końcowe dwa zdania wbijają w fotel. Aż się trzeba odwrócić i zobaczyć, czy nikt za nami nie stoi.

bardzo ciekawa historia i zawiera Vendigo

bardzo ciekawa historia i zawiera Vendigo

Nie czytałem bardzo wielu książek Kinga, ale ta jest jak dotąd najlepsza.

Nie czytałem bardzo wielu książek Kinga, ale ta jest jak dotąd najlepsza.

Autor K. King w swojej powieści "Smetarz dla zwierzaków" zaprasza czytelnika do fascynującego świata, gdzie tajemnica i magia splatają się ze współczesnym życiem miejskim. Główny bohater, Tomasz, odkrywa drzemiącą w swoim podwórku tajemniczą kryjówkę, która prowadzi do fantastycznego królestwa zwierząt.
Język użyty przez Kinga jest płynny i malowniczy, co pozwala czytelnikowi wczuć się w świat bohaterów oraz ich przygód. Opisy miejsc i postaci są szczegółowe i sugestywne, co dodaje głębi i autentyczności opowieści.
Fabuła powieści składa się z nieoczekiwanych zwrotów akcji i pełnych napięcia momentów, które trzymają czytelnika w napięciu do ostatniej strony. King bawi się konwencją baśni, wprowadzając nowatorskie elementy i reinterpretując znane motywy w świeży sposób.
Głównym przesłaniem książki jest wartość przyjaźni i odwagi w obliczu trudności oraz możliwość odnalezienia magicznych aspektów w codziennym życiu. "Smetaż dla zwierzaków" to lektura, która porusza, inspiruje do refleksji i zapewnia niezapomniane czytelnicze przeżycia.
Podsumowując, powieść "Smetaż dla zwierzaków" to porywająca opowieść, która z pewnością przypadnie do gustu zarówno młodszym czytelnikom, jak i tym starszym, poszukującym magicznych światów i uniwersalnych wartości w literaturze.

Autor K. King w swojej powieści "Smetarz dla zwierzaków" zaprasza czytelnika do fascynującego świata, gdzie tajemnica i magia splatają się ze współczesnym życiem miejskim. Główny bohater, Tomasz, odkrywa drzemiącą w swoim podwórku tajemniczą kryjówkę, która prowadzi do fantastycznego królestwa zwierząt.
Język użyty przez Kinga jest płynny i malowniczy, co pozwala...

Stephen King, mimo ze bywa nierowny, to niewatpliwie jest krolem horroru. Widac tez spora roznice pomiedzy pierwszymi ksiazkami tego autora i tym, co serwuje nam obecnie. Zatesknilam za "dawnym" Kingiem i dlatego zdecydowalam sie na "Cmetarz zwiezat".
Jak to u Kinga bywa na poczatku dostajemy sielankowy obrazek z niewielkiego, malowniczego miasteczka w Vermont. Klimatyczny dom, swojscy, ciepli sasiedzi, piekna okolica. Wymarzone miejsce, by wychowywac dzieci. Jednak pierwsze tragiczne wydarzenie jest wstepem do koszmaru.
Powiesc jest dobra i trzyma w napieciu do ostatniej chwili. Niby wiedzialam, co sie zdarzy, a jednak dalam sie porwac opowiesci.
To, co bardzo rzucilo mi sie w oczy, to cos w stylu i jezyku, jakiego uzywa King. Powiesc byla wydana po raz pierwszy w 1983 roku. Te 40 lat zaserwowalo nam ogromna zmiane mentalnosci i jezyka w przestrzeni publicznej.

Stephen King, mimo ze bywa nierowny, to niewatpliwie jest krolem horroru. Widac tez spora roznice pomiedzy pierwszymi ksiazkami tego autora i tym, co serwuje nam obecnie. Zatesknilam za "dawnym" Kingiem i dlatego zdecydowalam sie na "Cmetarz zwiezat".
Jak to u Kinga bywa na poczatku dostajemy sielankowy obrazek z niewielkiego, malowniczego miasteczka w Vermont. Klimatyczny...

klasyka, kocham...

klasyka, kocham...