Sięgnęłam po ten tytuł, gdy były upały. Żeby poczuć tę więź z tamtejszym klimatem (chociaż pewnie by mnie wyśmiali, że ja narzekam, gdy u nich jest 40-50 stopni. Powiem tak, ciekawa pozycja książkowa. Autorka opowiada interesująco tradycje ludów Afryki i jak oni są zmuszeni do adaptacji ze światem współczesnym. Czasami jednak nie mogłam się skupić. Nie wiem czy to kwestia mojego roztargnienia czy może książka traciła czasami swoją zdolność przyciągania.

Sięgnęłam po ten tytuł, gdy były upały. Żeby poczuć tę więź z tamtejszym klimatem (chociaż pewnie by mnie wyśmiali, że ja narzekam, gdy u nich jest 40-50 stopni. Powiem tak, ciekawa pozycja książkowa. Autorka opowiada interesująco tradycje ludów Afryki i jak oni są zmuszeni do adaptacji ze światem współczesnym. Czasami jednak nie mogłam się skupić. Nie wiem czy to kwestia...

Przyjemnie się czyta książkę kogoś, kto jest autentycznie zakochany w tym kontynencie. Autorka nie opowiada o Afryce z wyższością białego człowieka, ale stara się pokazać różnorodność, przyrodę i kulturę tego kontynentu z należnym mu szacunkiem i zrozumieniem.

Przyjemnie się czyta książkę kogoś, kto jest autentycznie zakochany w tym kontynencie. Autorka nie opowiada o Afryce z wyższością białego człowieka, ale stara się pokazać różnorodność, przyrodę i kulturę tego kontynentu z należnym mu szacunkiem i zrozumieniem.

Książka lekka, ale treściwa. Czyta się bardzo przyjemnie, ale równocześnie zawiera sporo informacji. Może być i dla 12 latka jak i dla dorosłego czytelnika. Książka jeszcze bardziej zachęciła mnie do podróży do Afryki, do odkrywania tego pięknego i niezwykle różnorodnego (krajobrazowo i kulturowo) kontynentu.

Książka lekka, ale treściwa. Czyta się bardzo przyjemnie, ale równocześnie zawiera sporo informacji. Może być i dla 12 latka jak i dla dorosłego czytelnika. Książka jeszcze bardziej zachęciła mnie do podróży do Afryki, do odkrywania tego pięknego i niezwykle różnorodnego (krajobrazowo i kulturowo) kontynentu.

Bardzo dobra! Lekka, a jednak zawiera masę informacji. Różnorodne historie o niezwykłych ludziach. Daje się odczuć ciekawy klimat, może to klimat Afryki - nie wiem, nie byłam jeszcze. Jeszcze, bo ta książka zachęca do podróży.

Bardzo dobra! Lekka, a jednak zawiera masę informacji. Różnorodne historie o niezwykłych ludziach. Daje się odczuć ciekawy klimat, może to klimat Afryki - nie wiem, nie byłam jeszcze. Jeszcze, bo ta książka zachęca do podróży.

Kolejna książka, której czytanie sprawia prawdziwą przyjemność. Podczas lektury, wręcz można poczuć zapach wanilii, powiew gorącego wiatru, zobaczyć soczystą zieleń, albo spalone słońcem połacie afrykańskiego kontynentu. Jednak najważniejsze w tej książce są kobiety. Poznajemy ich codzienne życie, które często jest ciężką walką o przetrwanie, ale jest też realizacją marzeń. Jest to też książka o świecie, który niedługo może przestać istnieć. Warto go poznać.

Kolejna książka, której czytanie sprawia prawdziwą przyjemność. Podczas lektury, wręcz można poczuć zapach wanilii, powiew gorącego wiatru, zobaczyć soczystą zieleń, albo spalone słońcem połacie afrykańskiego kontynentu. Jednak najważniejsze w tej książce są kobiety. Poznajemy ich codzienne życie, które często jest ciężką walką o przetrwanie, ale jest też realizacją marzeń....

Prezentowana dzisiaj książka potrzebowała nabrać mocy zanim się za nią zabrałam. Przeleżała u mnie na półce sporo czasu, ale kiedy już się za nią zabrałam kartkowałam ten album z dużą dokładnością. Wydawnictwo Edipresse przepięknie opakowało zbiór opowiadań o afrykańskich kobietach. Format jest większy niż standardowa książka, a przy tym wypełniony zdjęciami z zakamarków Afryki. Dzięki zdjęciom czytelnik poczuje klimat Czarnego Lądu.

Beata Lewandowska-Kaftan zdecydowała się na opisanie życia kobiet, ponieważ dostrzegła ich znaczenie w tradycjach i zwyczajach, które tam panują. Pomimo wielu różnic płeć piękna odznacza się odwagą, siłą, i solidarnością. Autorka w każdym zdaniu pokazuje swoją miłość do tego kraju, a to przeradza się w piękne opowieści, z których można czerpać siłę.

Afryka jest kobietą to ten rodzaj książki, gdzie dokładny opis tylko zaszkodzi czytelnikowi. Szesnaście opowieści trzeba przeczytać, bo streszczanie nie ma sensu. Poznawanie każdej z kobiet oznacza porcje wiadomości o plemionach takich jak: Turkana, Hamerk, Himba, Suahili, ale także o Polkach zamieszkujących tereny dzikiej Afryki. Każda historia niesie za sobą poznanie odległej nam kultury, która czasem zachwyca, a czasem przeraża. Płynie z tego wniosek, że cechą łącząca te kobiety jest solidarność, co przynosi ulgę w trudnych chwilach. Pięknie opisane jest również macierzyństwo i rola kobiety w różnych częściach Afryki.

Dzięki tej książce patrzę na Afrykę jak na kontynent pełen skrajności. Nie wiem czy kiedyś postawie na nim nogę, ale na pewno nabrałam na to ochoty. Beata Lewandowska-Kaftan przybliżyła historie niewielu kobiet, a przecież jest jeszcze wiele do odkrycia.

Prezentowana dzisiaj książka potrzebowała nabrać mocy zanim się za nią zabrałam. Przeleżała u mnie na półce sporo czasu, ale kiedy już się za nią zabrałam kartkowałam ten album z dużą dokładnością. Wydawnictwo Edipresse przepięknie opakowało zbiór opowiadań o afrykańskich kobietach. Format jest większy niż standardowa książka, a przy tym wypełniony zdjęciami z zakamarków...

Nie skończyłam

Nie skończyłam

Autorka barwnie i ciekawie opisuje swoje spotkania z malowniczą i egzotyczną Afryką, Jednak nie podobało mi się to, że wiele w tej pozycji jest tego samego, co w jej książce o Zanzibarze, do tego stopnia, że ma się wrażenie, iż autorka stosowała metodę kopiuj - wklej.

Autorka barwnie i ciekawie opisuje swoje spotkania z malowniczą i egzotyczną Afryką, Jednak nie podobało mi się to, że wiele w tej pozycji jest tego samego, co w jej książce o Zanzibarze, do tego stopnia, że ma się wrażenie, iż autorka stosowała metodę kopiuj - wklej.

Afryka kobietami stoi.
I nie chodzi tutaj o to ile kobiet zamieszkuje ten kontynent, ale o to, że one w głównej mierze zajmują się tym wszystkim co stanowi istotę funkcjonowania tamtejszych rodzin.
Autorka podróżniczka wielokrotnie odwiedziła ten kontynent, bywając w różnych krajach po kilka razy.
Wraz z nią poznajemy piękne Turkmenki, ceniące sobie oryginalne ozdabianie ciała w blizny po chłoście Hamerki.
Szokujące wydaje się kaleczenie ust rozcinaniem i uzupełnianiem nacięcia drewnianymi kołami przez kobiety z plemienia Mursi..Autorka przemierzyła także ogarniętą wojną domową Etiopię, gdzie wszelkiego rodzaju broń palna jest na porządku dziennym.
Bierzemy udział w przygotowaniach do wesela i całej procedurze z uczeniem młodych jak być małżeństwem przez specjalną kobietę, która zamieszkuje z młodymi przez jakiś czas.
Autorka brała również udział w pracach na plantacji alg, których hodowla nie należy do zajęć zbyt dochodowych, ale jednak przyczynia się do domowego budżetu, zwłaszcza jeśli w rodzinie jest więcej dzieci. Tu dotykamy kolejnej bolączki afrkańskiej czyli edukacji, która jest całkowicie odpłatna począwszy od mundurka zakończywszy na posiłkach.
Czytając ma się wrażenie bycia tam na miejscu, bo język używany jest tak bogaty i elegancki. widać w nim jak wielką miłością darzy autorka ten kontynent.

Afryka kobietami stoi.
I nie chodzi tutaj o to ile kobiet zamieszkuje ten kontynent, ale o to, że one w głównej mierze zajmują się tym wszystkim co stanowi istotę funkcjonowania tamtejszych rodzin.
Autorka podróżniczka wielokrotnie odwiedziła ten kontynent, bywając w różnych krajach po kilka razy.
Wraz z nią poznajemy piękne Turkmenki, ceniące sobie oryginalne ozdabianie...

Prawdziwa uczta podróżniczo-czytelnicza!

Prawdziwa uczta podróżniczo-czytelnicza!