Zabić drozda

Bardzo rzadko daję 10 gwiazdek ale Zabić Drozda stanowczo na nie zasługuje. Genialnie skonstruowana książka pokazująca oczami ośmioletniego dziecka okrutne realia świata dorosłych, rasizm, wyobcowanie, zamknięte społeczeństwo małego miasteczka kontra jednostki wybijające się z szarego, prostego ludu. Mamy tu również pięknie przedstawione postacie oraz ich skomplikowane wzajemne relacje. Dla mnie najlepszy był sam proces i jego konsekwencje oraz rozterki i patrzenie na świat każdego z uczestników tego wydarzenia. Myślę, że jest to lektura obowiązkowa i w pełni zasłużona nagroda Pulitzera dla pani Lee.

Bardzo rzadko daję 10 gwiazdek ale Zabić Drozda stanowczo na nie zasługuje. Genialnie skonstruowana książka pokazująca oczami ośmioletniego dziecka okrutne realia świata dorosłych, rasizm, wyobcowanie, zamknięte społeczeństwo małego miasteczka kontra jednostki wybijające się z szarego, prostego ludu. Mamy tu również pięknie przedstawione postacie oraz ich skomplikowane...

Wciąż aktualna lektura. Wciąż poruszająca! Rozkręca się z każdą stroną.

Wciąż aktualna lektura. Wciąż poruszająca! Rozkręca się z każdą stroną.

Postanowiłem przeczytać tą nowelę. Nie wiem w sumie po co. Totalnie mnie wymęczyła, sposób wyrażania się autorki przez 7 letnie dziecko do mnie nie przemówił. Momentami było tak, dziwnie, czytając tą opowieść oczami dziecka, a mówiącą jak dorosła. Technicznie opowieść była o tym że murzyn tez człowiek, a kto z nim sympatyzował w latach 30 USA ten był napiętnowany. Nie ruszyła mnie ta powieść w żaden sposób, dobrze, że była krótka, bo przedzieranie się przez pierwsze rozdziały były męczarnią. Sposób pisania o latach 30 ameryki był słaby - ani to nienaświetlało rasizmu który występował po uwolnieniu afroamerykanów z niewoli, ani za bardzo sytuacji wtedy panującej - bardzo domysłowy oczami dziecka. Nie kupiła mnie autorką tą powieścią, była wręcz słaba i nieciekawa.

Postanowiłem przeczytać tą nowelę. Nie wiem w sumie po co. Totalnie mnie wymęczyła, sposób wyrażania się autorki przez 7 letnie dziecko do mnie nie przemówił. Momentami było tak, dziwnie, czytając tą opowieść oczami dziecka, a mówiącą jak dorosła. Technicznie opowieść była o tym że murzyn tez człowiek, a kto z nim sympatyzował w latach 30 USA ten był napiętnowany. Nie...

Proza amerykańskiego południa ma dla mnie w sobie pewien magnetyzm. Przyciąga i fascynuje. Niesie z sobą obietnicę charakterystycznej dla niej szczerości przekazu, surowości i bądź co bądź - egzotyki amerykańskich realiów życia.

"Zabić drozda" Harper Lee wpisuje się w mój gust. Dla mnie stanowi klasykę doskonałą, która swoim przesłaniem porusza do głębi. Jej wydźwięk jest ponadczasowy, mocno emocjonalny i... ludzki.

Lata 30. XX wieku. Mentalność i postępowanie społeczeństwa amerykańskiej prowincji z głębokiego południa opiera się wyłącznie na nietolerancji względem czarnoskórych mieszkańców. Są jednak jednostki, które próbują w tak skonstruowanym surowo świecie funkcjonować, działać i myśleć w zgodzie ze swoim sumieniem. Losy ciemnoskórych są z góry przesądzone. Walka jest przegrana, niesprawiedliwość zwycięża, a pogarda i antypatia są na porządku dziennym zastanej rzeczywistości. Mimo zniesienia niewolnictwa, walka o równość i sprawiedliwość trwa do dziś. Proces ten jest beznadziejną, długotrwałą i żmudną drogą, a jednostki walczące z dyskryminacją są nadal potrzebne. Wierzę, że podejmowane małymi kroczkami próby są jak przysłowiowa kropla drążąca kamień - wreszcie przyniosą pożądane efekty.

Pisarka ciekawie konstruuje fabułę. Opowieść snuje z perspektywy 9-letniej dziewczynki, która - nieskażona jeszcze "dorosłością" - przejawia dziecięcą nieskomplikowaną niewinność w uważnych obserwacjach otaczającego ją świata. Z rozbrajającą dziecięcą szczerością wyciąga trafne wnioski nt. nietolerancji, nierówności rasowej, wszelkich uprzedzeń i dyskryminacji.

Książka "Zabić drozda" była dla mnie niesłychanym przeżyciem. Pozwoliła mi spojrzeć na świat oczami dziecka. Zdałam sobie sprawę, że to tylko my, dorośli, kształtujemy umysły i serca młodych ludzi, wpływając na ich uwrażliwienie oraz dojrzałość emocjonalną. Ale dramatycznie uzmysłowiłam sobie też, że to właśnie my, dorośli, mamy realny wpływ na kierunek, w jakim pchniemy nasz świat. Właśnie poprzez zaszczepianie w naszych pociechach prawidłowych postaw, dobroci, empatii, sprawiedliwych osądów i myślenia. My ponosimy odpowiedzialność i skazani jesteśmy przyjąć wszelkie konsekwencje.
Wszystko leży w naszych rękach. Bądźmy uważni i świadomi.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Proza amerykańskiego południa ma dla mnie w sobie pewien magnetyzm. Przyciąga i fascynuje. Niesie z sobą obietnicę charakterystycznej dla niej szczerości przekazu, surowości i bądź co bądź - egzotyki amerykańskich realiów życia.

"Zabić drozda" Harper Lee wpisuje się w mój gust. Dla mnie stanowi klasykę doskonałą, która swoim przesłaniem porusza do głębi. Jej wydźwięk jest...

Klasyka gatunku!
Podobało mi się, że narratorem była mała dziewczynka, która próbowała zrozumieć otaczający ją świat, rasizm, decyzje dorosłych i niesprawiedliwość. Mimo swojego młodego wieku była bardzo błyskotliwa, natomiast postać ojca Atticusa wspaniała! Zakończenie mnie zaskoczyło oczywiście na plus.

Klasyka gatunku!
Podobało mi się, że narratorem była mała dziewczynka, która próbowała zrozumieć otaczający ją świat, rasizm, decyzje dorosłych i niesprawiedliwość. Mimo swojego młodego wieku była bardzo błyskotliwa, natomiast postać ojca Atticusa wspaniała! Zakończenie mnie zaskoczyło oczywiście na plus.

Arcydzieło bez dwóch zdań. Wspaniała książka!

Arcydzieło bez dwóch zdań. Wspaniała książka!

Cudowna powieść ukazująca okiem młodej dziewczynki Scout rasizm, głupotę i jaskrawą niesprawiedliwość powodowaną głębokimi uprzedzeniami. Dziewczynka nie potrafi zrozumieć świata dorosłych, gdy dostrzega hipokryzję nauczycielki, która oburza się na Hitlera i to co robi z Żydami, podczas gdy trochę wcześniej gardziła murzynami. W kontrze do tych obrzydliwości ludzkiej natury obserwujemy rodzicielską miłość i mądrość i empatię i troskę o uczucia i wrażliwość innych. Wartościowa i ważna książka.

Cudowna powieść ukazująca okiem młodej dziewczynki Scout rasizm, głupotę i jaskrawą niesprawiedliwość powodowaną głębokimi uprzedzeniami. Dziewczynka nie potrafi zrozumieć świata dorosłych, gdy dostrzega hipokryzję nauczycielki, która oburza się na Hitlera i to co robi z Żydami, podczas gdy trochę wcześniej gardziła murzynami. W kontrze do tych obrzydliwości ludzkiej...

English

English

Podobało mi się, że historia jest opowiedziana z perspektywy dziecka, małej dziewczynki, która wraz z jej starszym bratem próbują zrozumieć decyzje dorosłych i szukają sensu w ich zachowaniu.

Często nie czytam opisu książki, sugeruję się poleceniami i ocenami, więc nawet nie wiedziałam jaką historię poznam, więc zaskoczenie było spore, ale warto.

Postać ojca dzieci, Atticus - rewelacyjna!

Podobało mi się, że historia jest opowiedziana z perspektywy dziecka, małej dziewczynki, która wraz z jej starszym bratem próbują zrozumieć decyzje dorosłych i szukają sensu w ich zachowaniu.

Często nie czytam opisu książki, sugeruję się poleceniami i ocenami, więc nawet nie wiedziałam jaką historię poznam, więc zaskoczenie było spore, ale warto.

Postać ojca dzieci,...

Rewelacyjna powieść której słucha się z zapartym tchem. Rasizm, rasizm, dużo zła, nieporozumień, bólu, krzyku ale także czystej miłości, pięknych słów, ciągłej walki o równouprawnienie czarnych.
Książka to opowieść procesu odbywającego się w latach 30-tych XX wieku w USA. Adwokat broni Murzyna oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety. Ta bardzo wydawałaby się prosta sprawa urosła do rangi symbolu rasizmu.
Pięknie się słucha dzięki lektorce Joannie Koroniewskiej.
#WyzwanieLC2024

Rewelacyjna powieść której słucha się z zapartym tchem. Rasizm, rasizm, dużo zła, nieporozumień, bólu, krzyku ale także czystej miłości, pięknych słów, ciągłej walki o równouprawnienie czarnych.
Książka to opowieść procesu odbywającego się w latach 30-tych XX wieku w USA. Adwokat broni Murzyna oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety. Ta bardzo wydawałaby się prosta sprawa...