Roman Zmorski

Portal Promocji Kultury - Proanima.pl: Kolejna część cyklu zawierającego klasyczne opowiadania grozy trafia do naszych rąk. Wraz z autorami przenieśmy się do świata tajemnic i nieopisanego strachu, które ukryte są pod strzechami XIX-wiecznych chałup i we dworach. Dziś prezentujemy Duchy nocy świętojańskiej. Dawniej świat był o wiele bardziej tajemniczy i nieodkryty. I nie mam tu na myśli czasu sprzed wielkich odkryć geograficznych, które rozpoczęły się w wieku XV i trwały tak naprawdę do XIX stulecia, kiedy to oczom ludzi ukazał się ląd, znany dziś jako Antarktyda. Nie trzeba było wcale jechać tak daleko, bo nieznane kryło się często w posępnym lesie nieopodal, albo w tej drugiej wiosce za górą. Niepoznane pozostawały niektóre aspekty życia, które zyskiwały swoje własne, ludowe egzegezy. Wreszcie, mimo chrystianizacji, w ludowej pamięci przetrwało wiele elementów religii naturalnych w ich mitologicznych i demonologicznych aspektach. Czasem w bezpośredniej formie, innym razem z nałożonym „filtrem” tradycji chrześcijańskiej. Wszystko to zostało zebrane na stronach „Duchów nocy świętojańskiej” i przekazane w ręce czytelnika. Książka przenosi nas w czasie do XIX stulecia, gdzie rozgrywa się akcja umieszczonych w zbiorze opowiadań. Wraz z autorami i ich bohaterami mamy okazję przemierzyć wzdłuż i wszerz cały kontynent europejski, a nawet zawitać za ocean, do Nowego Świata. Demony sprzed wieków, które pojawią się na kartach tej książki poznamy w ich oryginalnym, nieprzetworzonym przez popkulturę kształcie. Dlatego nie dziwcie się, gdy bohater podróżujący do Mołdawii na wampiry natknie się w Serbii, a nie w Siedmiogrodzie (znanym również jako Transylwania). Co więcej nie śpią w trumnach, nie posiadają własnych zamków, nie zamieniają się w nietoperze… Peleryn ani problemów stomatologicznych zresztą też nie mają. Ciąg dalszy: https://proanima.pl/duchy-nocy-swietojanskiej-recenzja-ksiazki-15-opowiadan-grozy/