Morderstwo w Mezopotamii

Kolejna nieoczywista zagadka do rozwikłania dla słynnego Poirota. Zbrodnia, przeplatana z życiem wyprawy archeologicznej z XXw. , ale także ukazywaniem tajemnic ludzkich charakterów i ich skłonności. Ciekawy motyw kultury wchodu zaczerpnięty z podróży autorki.

Kolejna nieoczywista zagadka do rozwikłania dla słynnego Poirota. Zbrodnia, przeplatana z życiem wyprawy archeologicznej z XXw. , ale także ukazywaniem tajemnic ludzkich charakterów i ich skłonności. Ciekawy motyw kultury wchodu zaczerpnięty z podróży autorki.

Agatha Christie w bardzo dobrej formie. Napięcie utrzymuje się cały czas. Postaci i ich relacje interesujące i skomplikowane. Wiele ciekawych obserwacji psychologicznych. co prawda prawdopodobieństwo nikłe, ale przecież w przypadku Agathy chodzi tylko o przyjemność w rozwiązywaniu zagadkowej śmierci.

Agatha Christie w bardzo dobrej formie. Napięcie utrzymuje się cały czas. Postaci i ich relacje interesujące i skomplikowane. Wiele ciekawych obserwacji psychologicznych. co prawda prawdopodobieństwo nikłe, ale przecież w przypadku Agathy chodzi tylko o przyjemność w rozwiązywaniu zagadkowej śmierci.

Książki z serii o Herkulesie Pairot są dobre na każdą okazję – w tym na wyciągnięcie kogoś z dołka czytelniczego. Miałam okropny zastój, ale ta pozycja przerwała moją złą passę. Przeczytałam ją w sumie jeden dzień, początek trochę mnie zmęczył, fabuła się rozkręciła od pojawienia się trupa, ale po zakończeniu wiem, że taki wstęp był potrzebny. Jak już przeczytało się tyle części z tej serii, to można zauważyć pewien schemat budowania fabuły, przez co też całość traci na koniec efekt takiego wow. Niemniej historia jak zwykle nie zawodzi. Zagadka trzyma poziom, jest zagmatwana, podejrzany jest każdy, a zarazem trudno uwierzyć, by ktokolwiek z nich mógł być mordercą. Niezmiennie trzeba tu zwracać uwagę na szczegóły i z pozoru błahe informacje, które później ładnie składają się na rozwiązanie. Sprawcy znów nie zgadłam, ale był moim silnym faworytem – wprawdzie od samego początku, ale postawiłam na „bezpieczniejszą” opcję. No cóż, niesłusznie...

Książki z serii o Herkulesie Pairot są dobre na każdą okazję – w tym na wyciągnięcie kogoś z dołka czytelniczego. Miałam okropny zastój, ale ta pozycja przerwała moją złą passę. Przeczytałam ją w sumie jeden dzień, początek trochę mnie zmęczył, fabuła się rozkręciła od pojawienia się trupa, ale po zakończeniu wiem, że taki wstęp był potrzebny. Jak już przeczytało się tyle...

Słynny detektyw Poirot tym razem musiał udać się aż do Mezopotamii, aby rozwikłać zagadkę morderstwa. Sprawa jest o tyle skomplikowana, że rzecz się dzieje podczas wykopalisk archeologicznych, a głównymi podejrzanymi są członkowie wyprawy, którzy znają się i pracują razem od lat.

Matka chrzestna kryminału po raz kolejny stanęła na wysokości zadania. Ale przecież tak, gdzie pojawia się Herkules Poirot nie może być nudno. Pomysłowe miejsce akcji i zagadka morderstwa, która trzyma w napięciu do ostatniej strony to przepis na udany kryminał. Bardzo ujmuje mnie w przygodach Poirota, że badając sprawę kieruje się nie tylko dowodami, ale przede wszystkim znajomością ludzkiej natury. Psychologiczny aspekt kryminałów Christie nadaje całości smaczku.

Słynny detektyw Poirot tym razem musiał udać się aż do Mezopotamii, aby rozwikłać zagadkę morderstwa. Sprawa jest o tyle skomplikowana, że rzecz się dzieje podczas wykopalisk archeologicznych, a głównymi podejrzanymi są członkowie wyprawy, którzy znają się i pracują razem od lat.

Matka chrzestna kryminału po raz kolejny stanęła na wysokości zadania. Ale przecież tak, gdzie...

Kolejna przygoda Herkulesa Poirot nie różni się zbytnio od poprzednich, jest tu pewien utarty schemat ale to nie przeszkadza. Podczas czytania próbujemy rozwiązać kto jest mordercą ale jesteśmy bez szans, zakończenie bardzo zaskakujące chociaż chyba troszkę zbyt fantastyczne. Książka krótka i dobrze się ją czyta.

Kolejna przygoda Herkulesa Poirot nie różni się zbytnio od poprzednich, jest tu pewien utarty schemat ale to nie przeszkadza. Podczas czytania próbujemy rozwiązać kto jest mordercą ale jesteśmy bez szans, zakończenie bardzo zaskakujące chociaż chyba troszkę zbyt fantastyczne. Książka krótka i dobrze się ją czyta.

Podczas wykopalisk archeologicznych w Mezopotamii zostaje zamordowana przewrotna żona kierownika wyprawy. O odnalezienie sprawcy zostaje poproszony Herkules Poirot. Relację z tych wydarzeń spisuje pielęgniarka , która miała się opiekować zmarłą kobietą. Akcja rozgrywa się głównie w obozie archeologicznym , na pustyni. Piasek , wiatr , mozolna praca - co nie znaczy że jest nudno - każdy z członków ekipy ma wyrazisty , interesujęcy charakter.
Rozwiązanie to klasyczna Agatha Christie- dość skomplikowane , nie do powtórzenia w prawdziwym życiu , i tak właśnie ma być u tej autorki.
Być może tym razem nie denerwował mnie brak realizmu jeśli chodzi o zagadkę kryminalną , ponieważ prace archeologiczne zostały opisane wiernie.
Nigdy nie byłam na wykopaliskach , ale przez rok , kiedy nie dostałam się za pierwszym razem na studia- pracowałam w muzeum w dziale archeologii. Było nas tam wiecej , takich przeczekujących. Siedzieliśmy przy ogromnym stole i na specjalnych kartach rysowaliśmy skorupy , które później malowało się kredkami i cieniowało. Wspólny z sytuacją opisaną przez autorkę , był brak pieniędzy. Mieliśmy przedpotopowe radio w formie skrzynki ok. 50x40x30 cm z zielonym okiem . W domach prywatnych już takich się nie widywało. Kiedyś się zepsuło i całą grupą poszliśmy zanieść je do naprawy. Do dziś pamiętam jak technik śmiał się z informacji , że radio jest z muzeum i radził żeby je tam zostawić , ale w końcu je naprawił.
Mam specjalny sentyment do tej książki , ale myślę że i temu kto nie rysował skorup , może się spodobać.

Podczas wykopalisk archeologicznych w Mezopotamii zostaje zamordowana przewrotna żona kierownika wyprawy. O odnalezienie sprawcy zostaje poproszony Herkules Poirot. Relację z tych wydarzeń spisuje pielęgniarka , która miała się opiekować zmarłą kobietą. Akcja rozgrywa się głównie w obozie archeologicznym , na pustyni. Piasek , wiatr , mozolna praca - co nie znaczy że jest...

Bardzo dobrze jest od czasu do czasu odkurzyć stare tytuły. To moja pierwsza przygoda z Christie, po którą sięgnąłem obejrzawszy film "Morderstwo w Orient Ekspresie" z 2017. Nie żałuję, że "posmakowałem" tego gatunku literackiego. Postać Poirota zafascynowała mnie, rozśmieszyła, ale też skłoniła do głębszych refleksji. Chyba trudno mi ją porównać do innych detektywów. To niezwykła osobowość, za stworzenie której Christie należą się wyrazy uznania.

Bardzo dobrze jest od czasu do czasu odkurzyć stare tytuły. To moja pierwsza przygoda z Christie, po którą sięgnąłem obejrzawszy film "Morderstwo w Orient Ekspresie" z 2017. Nie żałuję, że "posmakowałem" tego gatunku literackiego. Postać Poirota zafascynowała mnie, rozśmieszyła, ale też skłoniła do głębszych refleksji. Chyba trudno mi ją porównać do innych detektywów. To...

Bardzo ciekawa pozycja w dorobku królowej kryminału. Pan Poirot, mimo że jak zwykle nie grzeszy skromnością, oddaje „głos” inteligentnej pielęgniarce - Pani Leatheran. Świetne posłowie do tego wydania wyjaśnia skąd jeszcze bierze się siła tej książki - z jej polifonii. Każda z postaci uczestniczących w zdarzeniach ma za zadanie wyrazić swoją opinię, co do charakteru zmarłej femme fatale. Każda z tych postaci przedstawia opinię skrajnie odmienną i tym samym szokuje czytelnika. Serdecznie polecam lekturę.

Bardzo ciekawa pozycja w dorobku królowej kryminału. Pan Poirot, mimo że jak zwykle nie grzeszy skromnością, oddaje „głos” inteligentnej pielęgniarce - Pani Leatheran. Świetne posłowie do tego wydania wyjaśnia skąd jeszcze bierze się siła tej książki - z jej polifonii. Każda z postaci uczestniczących w zdarzeniach ma za zadanie wyrazić swoją opinię, co do charakteru zmarłej...

Jeden ze słabszych kryminałów Christie. Książkę przeczytałam w trzy dni, a po jej zakończeniu nie potrafiłabym wymienić wszystkich bohaterów. Czytelnik dostaje ogrom informacji na samym początku, przez co trudno się połapać w fabule. Nie podoba mi się ten zabieg, w efekcie czytelnik nie ma za bardzo możliwości rozwiązania zagadki, bo jest zalany informacjami.

Jeden ze słabszych kryminałów Christie. Książkę przeczytałam w trzy dni, a po jej zakończeniu nie potrafiłabym wymienić wszystkich bohaterów. Czytelnik dostaje ogrom informacji na samym początku, przez co trudno się połapać w fabule. Nie podoba mi się ten zabieg, w efekcie czytelnik nie ma za bardzo możliwości rozwiązania zagadki, bo jest zalany informacjami.

Bardzo dobry kryminał z zaskakującym zakończeniem.

Bardzo dobry kryminał z zaskakującym zakończeniem.