Stowarzyszenie umarłych poetów

„Kiedy czytacie książkę, nie bierzcie pod uwagę tylko tego, co mówi autor, weźcie pod uwagę to, co myślicie wy. Musicie starać się odnaleźć własny głos.”

W Akademii Weltona rozpoczyna się nowy rok szkolny. Elitarna szkoła średnia dla chłopców charakteryzuje się dość wysoką surowością i czterema podstawowymi zasadami: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość. Spokojną egzystencję zaburza jednak nowy nauczyciel języka angielskiego: John Keating, który wbrew ogólnym założeniom wzbudza w młodych wychowankach wrażliwość na poezję, poczucie indywidualności i radość z nawet najmniejszej rzeczy. Odrodzenie „stowarzyszenia umarłych poetów” zaczyna burzyć filary, na których dotychczas opierały się wszystkie założenia Akademii Weltona.

Książka powstała na podstawie filmu (na przekór schematom),ale zgodnie z moimi założeniami, najpierw twór przeczytałam, a potem zobaczyłam wizualizację i wbrew ogólnej opinii pozostaje sercem przy literaturze.

Treści zapisane trafiały do mnie równie mocno, jak to co zostało przedstawione na ekranie, jednakże w książce zostały opisane niektóre sceny, których zabrakło mi w filmie, przez co oglądając, czułam się jakby historia była niekompletna. Zabrakło, moim zdaniem jednej z bardziej poruszających scen, które trafiają podwójnie prosto w serce.

Historia chłopców, uczulanie ich na poezję i przeżywanie wraz z nimi każdego dnia w szkole jest niezwykle poruszające, pozwala człowiekowi przenieść się na powrót do szkolnej ławki i przeanalizować własne ideały, którymi kieruje się w życiu.

Język książki jest dosyć stonowany. Fragmenty poezji godne analizy i z przesłaniem, które można interpretować względem własnych doświadczeń.

Nie chcę w tej recenzji zgłębiać się w szczegóły, gdyż uważam, że warto, aby każdy samodzielnie zagłębił się w historię. Ilość wartości, która przekazuje (czy w przypadku książki, czy w przypadku filmu) czy refleksji jakie wzbudza, są na tyle istotne, aby jak najwięcej osób się w nią zaangażowało i zapoznało.

Ig: stan_pozaksiazkowy

„Kiedy czytacie książkę, nie bierzcie pod uwagę tylko tego, co mówi autor, weźcie pod uwagę to, co myślicie wy. Musicie starać się odnaleźć własny głos.”

W Akademii Weltona rozpoczyna się nowy rok szkolny. Elitarna szkoła średnia dla chłopców charakteryzuje się dość wysoką surowością i czterema podstawowymi zasadami: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość. Spokojną...

Książka na podstawie filmu, w tym przypadku lepiej jest obejrzeć niż przeczytać.

Książka na podstawie filmu, w tym przypadku lepiej jest obejrzeć niż przeczytać.

Rewelacyjna książka! Nie czytałam jej jako nastolatka i żałuję, bo naprawdę świetna historia o młodych ludziach, którzy wolą oddać życie za swoje marzenia i idee, niż się poddać w walce o nie. Myślę, że gdybym przeczytała ją za młodu, to mogłaby mnie ukształtować w pewien sposób, wpłynęłaby na mój światopogląd, aczkolwiek nie żałuję, że przeczytałam ją teraz, bo mogę z perspektywy czasu potwierdzić, że warto jest o siebie walczyć. Polecam wszystkim tego klasyka! :)

Rewelacyjna książka! Nie czytałam jej jako nastolatka i żałuję, bo naprawdę świetna historia o młodych ludziach, którzy wolą oddać życie za swoje marzenia i idee, niż się poddać w walce o nie. Myślę, że gdybym przeczytała ją za młodu, to mogłaby mnie ukształtować w pewien sposób, wpłynęłaby na mój światopogląd, aczkolwiek nie żałuję, że przeczytałam ją teraz, bo mogę z...

Oczekiwałam czegoś więcej od tak znanej powieści, ale szczerze mówiąc dopiero teraz zorientowałam się, że powstała na podstawie scenariusza, a nie odwrotnie. Zakończenie miażdżące.

Oczekiwałam czegoś więcej od tak znanej powieści, ale szczerze mówiąc dopiero teraz zorientowałam się, że powstała na podstawie scenariusza, a nie odwrotnie. Zakończenie miażdżące.

Film o tym samym tytule absolutnie mnie urzekł. Zachwycona nim, uznałam, że muszę koniecznie sięgnąć po książkę. Niestety nie porwała mnie ona. Wydaję mi się, że jest to powieść, która po prostu nie potrzebowała powstać. Nie wniosła nic nowego do tego co ujrzeliśmy w filmie, a sposób w jaki została napisana jest po prostu poprawny i nic więcej. Sam przekaz i historia są dla mnie wspaniałe, ale, że jest to odwzorowanie filmu, nie oceniam tutaj pomysłu, jedynie wykonanie. Ono z kolei nie zachwyciło mnie.

Film o tym samym tytule absolutnie mnie urzekł. Zachwycona nim, uznałam, że muszę koniecznie sięgnąć po książkę. Niestety nie porwała mnie ona. Wydaję mi się, że jest to powieść, która po prostu nie potrzebowała powstać. Nie wniosła nic nowego do tego co ujrzeliśmy w filmie, a sposób w jaki została napisana jest po prostu poprawny i nic więcej. Sam przekaz i historia są dla...

Po prostu piękna. Pochłonięta w chwilę...

Po prostu piękna. Pochłonięta w chwilę...

Zjadłam książkę w chwilę. Mimo swoich lat ma w sobie magię. Dla mnie, książka ta trafia do ulubieńców ❤️

Zjadłam książkę w chwilę. Mimo swoich lat ma w sobie magię. Dla mnie, książka ta trafia do ulubieńców ❤️

0:48 . Książka wspaniała , warta przeczytania nawet na 160 stron. Po pierwsze: NEIL TY DEBILUUU . Po drugie : NOLAN TY AROGANCKI PALANCIE . Długo by wymieniać...

0:48 . Książka wspaniała , warta przeczytania nawet na 160 stron. Po pierwsze: NEIL TY DEBILUUU . Po drugie : NOLAN TY AROGANCKI PALANCIE . Długo by wymieniać...

Książka jest z tych dawnych, więc na pewno trzeba się liczyć, że niekiedy gorzej się będzie ją czytało. Nie porusza też akcją, jest bardzo spokojna.
Jednak najważniejsze są wartości, które przekazuje.
-Chwytanie dnia, zanim okaże się ze jest za późno.
-Niestandardowe myślenie.
-Pozbawini pasji i marzeń wolimy umrzeć niż być pustą skorupą

Książka jest z tych dawnych, więc na pewno trzeba się liczyć, że niekiedy gorzej się będzie ją czytało. Nie porusza też akcją, jest bardzo spokojna.
Jednak najważniejsze są wartości, które przekazuje.
-Chwytanie dnia, zanim okaże się ze jest za późno.
-Niestandardowe myślenie.
-Pozbawini pasji i marzeń wolimy umrzeć niż być pustą skorupą

„Stowarzyszenie umarłych poetów” N. H. Kleinbaum to powieść o szkole, dorastaniu i dostrzeganiu swojej ścieżki w życiu. Wszystko to pod okiem nietuzinkowego nauczyciela języka angielskiego, który pojawia się w męskiej rygorystycznej Akademii Weltona. Uczniowie nagle przekonują się, że można chwytać dzień, mieć własne zdanie, podążać za swoimi marzeniami, swoją ścieżką. Na ile to wszystko zakończy się szczęśliwie dla nich samych i nauczyciela Johna Keating, trzeba się przekonać.

W moich oczach to mądra, odważna książka o dorastaniu. Własnych wyborach i podążaniu swoją ścieżką. Powieść, która obala skostniałe myślenie dorosłych o ludziach młodych. Pokazuje doskonale jak szkodliwa dla młodego człowieka bywa projekcja rodzica, np. dotycząca zawodu.

W opowieści Kleinbaum jest jak w życiu. Nie ma tu jednoznacznie wygranych i jednoznacznie przegranych. „Stowarzyszenie umarłych poetów” tętni życiem i jego codziennymi cieniami i blaskami. Carpe diem, dopóki możesz.

„Stowarzyszenie umarłych poetów” N. H. Kleinbaum to powieść o szkole, dorastaniu i dostrzeganiu swojej ścieżki w życiu. Wszystko to pod okiem nietuzinkowego nauczyciela języka angielskiego, który pojawia się w męskiej rygorystycznej Akademii Weltona. Uczniowie nagle przekonują się, że można chwytać dzień, mieć własne zdanie, podążać za swoimi marzeniami, swoją ścieżką. Na...