Na dnie duszy

Pomysł ciekawy. Dużo się wydarzyło z uwagi na migawki życia kobiet z trzech pokoleń. Zakończenie dające do myślenia.
Jednak czegoś mi zabrakło. Sam fakt, że umknęła mi szybko z pamięci i dopiero streszczenie nakierowało mnie na fabułę trochę mnie dziwi. Po analizie daję 7/10.

Pomysł ciekawy. Dużo się wydarzyło z uwagi na migawki życia kobiet z trzech pokoleń. Zakończenie dające do myślenia.
Jednak czegoś mi zabrakło. Sam fakt, że umknęła mi szybko z pamięci i dopiero streszczenie nakierowało mnie na fabułę trochę mnie dziwi. Po analizie daję 7/10.

Dawno nie przeczytałam książki w jeden dzień. Ta opowieść wciąga i nie można się od niej oderwać. Zakończenie zaskakujące. Polecam.

Dawno nie przeczytałam książki w jeden dzień. Ta opowieść wciąga i nie można się od niej oderwać. Zakończenie zaskakujące. Polecam.

Opowieść o trzech kobietach: o Indze, jej mamie Donacie oraz o babci Rozalii.
Pewnego dnia umiera babcia Rozalia. Jej córka Donata z mężem oraz wnuczęta Inga i Paweł wraz z rodzinami jadą do mieszkania po zmarłej w przeddzień jej pogrzebu i pakują jej rzeczy. Jak się okazało w jednej z szaf znalazł się testament babci, który trafia w ręce rodziny. Rozalia miała swój charakterek i nie była zbyt lubiana przez rodzinę w dodatku ze wzajemnością. Ale rodzinka, a w szczególności jej wnuk Paweł liczył na pewny majątek, co oczywiście przewidziała babcia Rozalia. U notariusza rodzina została zaskoczona przez zmarłą, ponieważ nie było mowy o jakimkolwiek majątku. Był za to list do zebranej rodziny i notes ze wspomnieniami Rozalii którego treścią chciała po swojej śmierci doprowadzić rodzinę do odnalezienia tego, czego brakowało tej rodzinie. I oczywiście kogo brakowało... Wodziła swoimi opowieściami rodzinę za nos aż po ostatnie kartki książki. Czego i kogo rodzina miała poszukać? Jak notatnik Rozalii wpłynął na jej rodzinę? Otóż należałoby zaczytać się w strony książki i zaspokoić ciekawość 😊

Osobiście polecam ❣

Opowieść o trzech kobietach: o Indze, jej mamie Donacie oraz o babci Rozalii.
Pewnego dnia umiera babcia Rozalia. Jej córka Donata z mężem oraz wnuczęta Inga i Paweł wraz z rodzinami jadą do mieszkania po zmarłej w przeddzień jej pogrzebu i pakują jej rzeczy. Jak się okazało w jednej z szaf znalazł się testament babci, który trafia w ręce rodziny. Rozalia miała swój...

Książka słaba. Warsztat pisarski taki sobie. Postacie płaskie, przewidywalne, powiało nudą. Czegoś zabrakło. A szkoda po pomysł miał potencjał. Jeżeli ktoś ma ochotę na dobrą powieść w podobnym klimacie to polecam "Gorzko, Gorzko" Joanny Bator. No ale Joanna Bator to zupełnie inna liga. To była moja pierwsza książka Anny Sakowicz i na pewno ostatnia.

Książka słaba. Warsztat pisarski taki sobie. Postacie płaskie, przewidywalne, powiało nudą. Czegoś zabrakło. A szkoda po pomysł miał potencjał. Jeżeli ktoś ma ochotę na dobrą powieść w podobnym klimacie to polecam "Gorzko, Gorzko" Joanny Bator. No ale Joanna Bator to zupełnie inna liga. To była moja pierwsza książka Anny Sakowicz i na pewno ostatnia.

Książka ta ukazuje proces zdrowienia relacji rodzinnych - daje nadzieję tym, dla których twierdzenie "Z rodziną to tylko na zdjęciach..."
już jest tak naznaczone głęboko w sercu, że nie widać możliwości zmian. Z tego miejsca szczególnie warto pochwycić tę książkę, złapać głęboki oddech i na raz dodać sobie otuchy, że niemożliwe nie istnieje.
Dla mnie bomba!

Książka ta ukazuje proces zdrowienia relacji rodzinnych - daje nadzieję tym, dla których twierdzenie "Z rodziną to tylko na zdjęciach..."
już jest tak naznaczone głęboko w sercu, że nie widać możliwości zmian. Z tego miejsca szczególnie warto pochwycić tę książkę, złapać głęboki oddech i na raz dodać sobie otuchy, że niemożliwe nie istnieje.
Dla mnie bomba!

To niezwykle wciągająca ,pełna emocji i niezapomnianych zwrotôw akcji historia wielopokoleniowęj rodziny i jej słodko-gorzkiej tajemnicy która pochłania bez reszty.Fabuła książki jest bardzo orginalna a piękna okładka przyciąga wzrok z której emanuje dawka pozytywnej energii ktôra kusi obietnicą wyjatkowych i niezapomnianych chwil podczas czytania.Polecam.

To niezwykle wciągająca ,pełna emocji i niezapomnianych zwrotôw akcji historia wielopokoleniowęj rodziny i jej słodko-gorzkiej tajemnicy która pochłania bez reszty.Fabuła książki jest bardzo orginalna a piękna okładka przyciąga wzrok z której emanuje dawka pozytywnej energii ktôra kusi obietnicą wyjatkowych i niezapomnianych chwil podczas czytania.Polecam.

Fajnie się czyta a sama opowieść dość intrygująca,daje do myślenia i pozwala się zatrzymać na chwilę w naszej codzienności by zastanowić się nad naszym postępowaniem w świetle przeszłych pokoleń.

Fajnie się czyta a sama opowieść dość intrygująca,daje do myślenia i pozwala się zatrzymać na chwilę w naszej codzienności by zastanowić się nad naszym postępowaniem w świetle przeszłych pokoleń.

Podzielam opinie czytelników, w tej książce czegoś zabrakło. Może lepszego warsztatu, żeby wzbudzić większe emocje, może dodatkowego watku. Nie uważam jednak czasu z nią za stracony.

Podzielam opinie czytelników, w tej książce czegoś zabrakło. Może lepszego warsztatu, żeby wzbudzić większe emocje, może dodatkowego watku. Nie uważam jednak czasu z nią za stracony.

Historia początkowo intryguje, z biegiem czasu zaczyna nudzić. Jeśli autorka nieustannie podkreśla, jak bardzo są zdesynfekowane dłonie matki... ciężko dobrnąć do końca :(

Historia początkowo intryguje, z biegiem czasu zaczyna nudzić. Jeśli autorka nieustannie podkreśla, jak bardzo są zdesynfekowane dłonie matki... ciężko dobrnąć do końca :(

Dziwna trochę ta historia...Bardzo ciekawie opisana trudna relacja na linii matka-córka. Pokazuje jak bardzo kształtuje ludzi ich przeszłość i przeżycia, z drugiej strony daje dla myślenia by próbowac nie popełnić błędów rodziców.

Dziwna trochę ta historia...Bardzo ciekawie opisana trudna relacja na linii matka-córka. Pokazuje jak bardzo kształtuje ludzi ich przeszłość i przeżycia, z drugiej strony daje dla myślenia by próbowac nie popełnić błędów rodziców.